ارتباط بین سلامت عمومی و کیفیت زندگی والدین با کیفیت زندگی کودکان مبتلا به سرطان

Abstract

مقدمه: ابتلای کودک به سرطان، خانواده را باچالش روبرو می‌کند و سبب می‌شود که والدین، انرژی زیادی صرف مراقبت از کودک کنند. در بسیاری موارد به‌نظر می‌رسد فشارهای ناشی از مراقبت کودک بیمار به حدی افزایش می‌یابد که سلامت عمومی و کیفیت زندگی والدین را دستخوش تغییرات مخربی می‌کند که در انتها برکیفیت زندگی کودکان تاثیر می‌گذارد. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین سلامت عمومی و کیفیت زندگی والدین با کیفیت زندگی کودکان مبتلا به سرطان در مرکز آموزشی ـ درمانی بعثت همدان، ۱۳۹۵ بود. روش بررسی: در مطالعۀ همبستگی حاضر، ۱۰۸ پدر و مادرکودکان ۱۸ـ۸ سالۀ مبتلا به سرطان مراجعه کننده به درمانگاه و بخش هماتولوژی بیمارستان بعثت همدان با روش نمونه­گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار­گردآوری داده­ها پرسش‌نامۀ­های سلامت عمومی، کیفیت زندگی والدین و کیفیت زندگی کودکان مبتلا به سرطان بود. داده­ها با نرم افزار SPSS نسخۀ ۲۰ و آزمون‌های t مستقل و رگرسیون لوجستیک آنالیز شد. یافته ها: بالاترین میانگین نمرات کیفیت زندگی پدران در ابعاد کارکرد جسمی ( ۲۰/۷۷± ۷۴/۶۷)، اختلال نقش بخاطر سلامت جسمی (۲۸/۲۵±۶۱/۲۰) و خستگی (۱۶/۳۰±۴۸/۵۰) و مادران در ابعاد درد (۲۳±۵۰/۹۷) و اختلال نقش بخاطر سلامت هیجانی (۳۱/۹۴±۶۱/۴۲) بود. فقط بین بعد علائم اضطرابی و اختلال خواب ازسلامت عمومی مادران وکیفیت زندگی کودکان ارتباط معنادار وجود داشت (P=۰/۰۴۵) بین کیفیت زندگی مادران در ابعاد خستگی (P=۰/۰۱۱) و بهزیستی هیجانی (P=۰/۰۳۸) و پدران در بعد درد با کیفیت زندگی کودکان ارتباط معنادار آماری وجود داشت (P=۰/۰۱۵). نتیجه‌گیری: والدین کودکان مبتلا به سرطان در برخی ابعاد کیفیت زندگی و سلامت عمومی مثل خستگی، درد و علائم اضطرابی دچار مشکل هستند که این مشکلات باعث کاهش کیفیت زندگی کودک شد. بنابراین مداخله‌ها و مشاوره‌های برنامه‌ریزی شده برای بهبود کیفیت زندگی این کودکان و والدین آنها ضروری است.