نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorامینی, رویاfa_IR
dc.contributor.authorمحمدی, ناهیدfa_IR
dc.contributor.authorکرجی, فردینfa_IR
dc.contributor.authorتاپاک, لیلیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T03:40:01Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T03:40:02Z
dc.date.available1399-08-22T03:40:01Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T03:40:02Z
dc.date.issued2020-01-01en_US
dc.date.issued1398-10-11fa_IR
dc.identifier.citationامینی, رویا, محمدی, ناهید, کرجی, فردین, تاپاک, لیلی. (1398). بررسی فراوانی نوع خشونت محل کار علیه تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی استان همدان و ارتباط آن با متغیرهای فردی و شغلی در سال 1397. مجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن‌سینا, 27(6), 381-393. doi: 10.30699/ajnmc.27.6.381fa_IR
dc.identifier.issn2676-5748
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.30699/ajnmc.27.6.381
dc.identifier.urihttp://nmj.umsha.ac.ir/article-1-1993-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/518094
dc.description.abstractمقدمه: تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی به‌دلیل مواجهه با شرایط اورژانسی بیشتر در معرض خشونت قرار می‌گیرند. به‌دلیل تأثیرات جسمی و روانی مخرب اعمال خشونت، بررسی فراوانی نوع خشونت محل کار و عوامل مؤثر بر آن ضروری به نظر می‌رسد؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی نوع خشونت محل کار علیه تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی استان همدان و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک انجام شد. روش‌کار: مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر در سال ۱۳۹۷ به بررسی ۱۳۷ تکنسین فوریت‌های پزشکی استان همدان به‌صورت تصادفی طبقه‌ای-نسبتی پرداخته است. جمع‌آوری داده‌ها نیز به کمک پرسشنامه استاندارد خشونت محل IL، WHO و ICN با روش خوداظهاری صورت گرفته است و داده‌ها پس از جمع‌آوری، با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۱۶ تجزیه و تحلیل شده‌اند. یافته‌ها: انواع خشونت‌ها شامل خشونت روانی (۷۲/۲ درصد)، خشونت فیزیکی (۶/۲۲ درصد)، آزار یا اذیت نژادی و مذهبی (۴/۵ درصد) و آزار یا اذیت جنسی (۷ درصد) بود. در ۴۸/۱ درصد از موارد خشونت، تکنسین‌ها فرد مقابل را به آرامش دعوت کرده بودند. بین وضعیت کارکردن و بروز خشونت ارتباط معنی‌داری وجود داشت (۰/۰۵>P). وضعیت تأهل، مقطع تحصیلی، وضعیت استخدام، نوع شیفت کاری، اشتغال هم‌زمان به کار دیگر، برخورد مستقیم با بیماران، مصرف دارو و ابتلا به بیماری خاص، شرکت در دوره آموزشی، تجربه بحران شخصی طی شش ماه اخیر در خانواده و سن و جنسیت بیماران ارتباطی با خشونت محل کار نداشت (۰/۰۵<P). نتیجه گیری: شیوع خشونت علیه کارکنان به‌ویژه نوع روانی آن بالاست؛ بنابراین برنامه‌ریزان باید با شناسایی عوامل زمینه‌ای مؤثر، برای پیشگیری از خشونت‌های مذکور اقدام کنند.fa_IR
dc.format.extent512
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن‌سیناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Nursing and Midwifery Careen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.30699/ajnmc.27.6.381
dc.subjectخشونتfa_IR
dc.subjectتکنسین‌های فوریت‌های پزشکیfa_IR
dc.subjectپرستاریfa_IR
dc.titleبررسی فراوانی نوع خشونت محل کار علیه تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی استان همدان و ارتباط آن با متغیرهای فردی و شغلی در سال 1397fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه پرستاری سلامت جامعه، دانشکده پرستاری مامایی همدان، مرکز تحقیقات مراقبت از بیماری های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه پرستاری سلامت جامعه، دانشکده پرستاری مامایی همدان، مرکز تحقیقات مراقبت از بیماری های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی کارشناسی ارشد گروه پرستاری سلامت جامعه، دانشکده پرستاری مامایی همدان، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.fa_IR
dc.citation.volume27
dc.citation.issue6
dc.citation.spage381
dc.citation.epage393


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد