بررسی تأثیر آموزش و پیگیری تلفنی پرستار (تله نرسینگ) بر خودکارآمدی در مدیریت بیماران دیابتی نوع‌2: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

Abstract

مقدمه: دیابت یک بیماری شایع و پرهزینه می باشد. پرستاری تلفنی نه تنها در کاهش هزینه ها ، بلکه نقش موثر و غیر قابل انکاری در ارائه مراقبت پرستاری و خودکارآمدی بیماران دارد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش و پیگیری تلفنی پرستار (تله نرسینگ) برخودکارآمدی در مدیریت در مدیریت دیابتی در بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه‌کننده به مرکز دیابت همدان در سال 1397 انجام‌شده است. روش کار: در این مطالعۀ کارآزمایی بالینی دو گروهی116 بیمار به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند، 58 بیمار دیابتی نوع 2 که دارای ویژگی‌های شرکت در پژوهش بودند، در مرکز دیابت همدان با نمونه‌گیری آسان وارد مطالعه شدند. تخصیص بیماران به دو گروه، به روش تخصیص تصادفی بلوکی انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامۀ اطلاعات دموگرافیک و بیماری و پرسشنامۀ خودکارآمدی در مدیریت بیماران دیابتی نوع 2 (DMSES) بود. مداخله در گروه آزمون به‌صورت پرستاریِ تلفنی به مدت 8 هفته انجام شد؛ به این صورت که در ماه اول، هر هفته دومرتبه و در ماه دوم، هر هفته یک‌مرتبه با افراد گروه آزمون تماس تلفنی برقرار شد. لازم به ذکر است بیماران در گروه کنترل، تنها پیگیری و مراقبت‌های روتین مرکز دیابت همدان را دریافت کردند. در آخر، اطلاعات جمع‌آوری‌شده با کمک نرم‌افزار IBM SPSS Statistics نسخۀ 19 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته‌های پژوهش، بیانگر آن بود که میانگین خودکارآمدی در مدیریت در هر دو گروه، قبل از مداخله، اختلاف آماری معنی‌داری را نشان نمی‌دهد (15/0=p). پس از دادن آموزش به گروه مداخله میانگین خودکارآمدی در مدیریت در یک و دو ماه بعد به‌طور معنی‌داری در مقایسه با گروه کنترل بهبود یافت (001/0p<). نتیجه نهایی : با توجه به یافته‌های مطالعه، می‌توان نتیجه‌گیری کرد پیگیری تلفنی پرستار در ارتقاء خودکارآمدی زنان مبتلا به دیابت مؤثر بوده است.