بررسی تاثیر خاطره گویی گروهی بر میزان احساس تنهایی سالمندان ایرانی

Abstract

مقدمه: محرومیت از فعالیت های اجتماعی سبب افزایش احساس تنهایی در سالمندان می شود. خاطره گویی، بعنوان یادآوری رویداد ها، احساسات و تفکرات گذشته، از جمله مداخلات پرستاری است که در سرای سالمندان می تواند مورد استفاده قرار گیرد. این مطالعه با هدف تعیین میزان اثرخاطره گویی بر تنهایی در سالمندان مقیم آسایشگاه های استان گیلان انجام شده است. روش کار: در یک مطالعه نیمه تجربی، حجم نمونه 32 نفر از سالمندان دارای معیار ورود، در دو گروه مداخله و شاهد بطور تصادفی تقسیم شدند. هر دو گروه در مرحله پیش آزمون پرسشنامه استاندارد تنهایی سالمندان را تکمیل و نمره تنهایی دریافت کردند. گروه مداخله دو بار در هفته، طی 8 جلسه، و هر جلسه به مدت 1- 5/1 ساعت در برنامه خاطره‌گویی گروهی شرکت کرده است. نتایج: بر اساس نتایج، نمره احساس تنهایی در دو گروه سالمندان قبل از مداخله اختلاف معنی داری نداشت و در بعد از مداخله میانگین نمره احساس تنهایی در گروه خاطره‌گویی گروهی به طور معنی‌داری (0001/0p=) کمتر از گروه شاهد ملاحظه شد. نتیجه گیری: خاطره گویی گروهی به عنوان یک روش پویا و تعاملی می تواند سبب کاهش احساس تنهایی در سالمندان شود.. این روش در مراکز مراقبت از بیماران مزمن و سرای سالمندان به عنوان یک روش ارزان و غیر دارویی قابل اجرا می باشد