بررسی تأثیر اولترافیلتراسیون به روش زیروبالانس پرایم خونی بر پیامدهای بالینی در شیرخوارن تحت بای‌پس قلبی ریوی: پژوهش کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده

Abstract

مقدمه: در بای‌پس قلبی ریوی شیرخواران استفاده از خون در پرایم غیرقابل‌اجتناب است. ترکیبات متابولیکی خون ذخیره‌شده غیرفیزیولوژیک است. آغاز بای‌پس با تزریق سریع پرایم خونی بار متابولیکی بالایی ایجاد می کند که خطر بروز اختلالات الکترولیتی، مسمومیت با سیترات، اسیدوز و فعال‌شدن پاسخ‌های التهابی را افزایش می‌دهد. هدف این پژوهش تعیین تأثیر اولترافیلتراسیون پرایم خونی بر پیامدهای بالینی در شیرخوارن تحت بای‌پس قلبی ریوی است. روش‌کار: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌ بود که روی ۶۰ شیرخوار کمتر از ۱۰ کیلوگرم در سال ۱۳۹۶ انجام شد. شیرخواران به صورت تصادفی به دو گروه۳۰‌ نفره مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای بیماران گروه مداخله از اولترافیلتراسیون به روش زیروبالانس بر محلول پرایم به همراه اولترافیلتراسیون مرسوم و در گروه کنترل فقط از اولترافیلتراسیون مرسوم استفاده شد. پارامترهای نمونه خون شریانی، میزان خون‌ریزی، میزان تزریق خون، زمان تهویه مکانیکی و اقامت در ICU و سطح الکترولیت‌ها در محلول پرایم اندازه‌گیری و برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌های این پژوهش از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۲۵ ، آزمون‌های کای اسکوئر، t مستقل، t زوجی، من ویتنی استفاده شد. یافته‌ها: محلول پرایم از نظر میزان الکترولیت‌ها در گروه مداخله از گروه کنترل به طور معنی‌داری کمتر و به حالت فیزیولوژیک نزدیک‌تر بود (۰/۰۵>P). همچنین زمان جدا‌شدن از تهویه مکانیکی، مدت اقامت در ICU، میزان خون‌ریزی و تزریق خون در گروه مداخله کمتر از گروه کنترل (۰/۰۵>P) و غلظت خونی الکترولیت‌ها و دیگر پارامترهای گازهای خون شریانی در دو گروه مشابه بود. نتیجه‌گیری: از این پژوهش نتیجه می‌گیریم که استفاده ترکیبی از اولترافیلتراسیون روی محلول پرایم و حین بای‌پس به‌طور‌مؤثر عوارض ناشی از بای‌پس قلبی ریوی را کاهش می‌دهد.