بررسی تأثیر حمایت گروه همتایان از مادران کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد بر کیفیت زندگی بیماران

Abstract

مقدمه: مراقبت از کودک مبتلا به سرطان می‌تواند عمیقاً برای والدین با نگرانی‌های زیاد و دیسترس‌های روان‌شناختی همراه باشد. والدینی که از فشارهای روحی-روانی بالا رنج می‌برند، عملکرد ضعیف تری در خانواده دارند و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در کودکان آنان به مراتب پایین‌تر است. پژوهش‌های پیشین حاکی از اثربخشی حمایت همتایان از والدین در کاهش سطوح دیسترس‌های روان‌شناختی والدین بوده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر حمایت همتایان از مادران بر میزان کیفیت زندگی کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) انجام شد. روش کار: مطالعۀ حاضر یک پژوهش نیمه‌تجربی است که روی 74 مادر کودک مبتلا به ALL بستری در بخش هماتولوژی بیمارستان علی ابن ابی‌طالب شهر زاهدان در سال 1396 انجام گردید. نمونه‌گیری بااستفاده‌از روش نمونه‌گیری در دسترس باتوجه‌به معیارهای ورود انجام شد. شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تخصیص یافتند. سپس، مداخله حمایت گروه همتایان به مدت 5 روز برای گروه مداخله انجام گردید. قبل از مداخله، بلافاصـله پس از اتمام مداخله و دو ماه پس از آن، پرسش‌نامۀ KID-KINDL به گزارش والدین برای هر دو گروه مداخله و کنترل تکمیل گردید. داده‌ها بااستفاده‌از آزمون‌های توصیفی و استنباطی در سطح معناداری 0/05P-value< تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین نمره کیفیت زندگی کل و ابعاد آن قبل از مداخله بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (0/05>P). آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری نشان داد که میانگین نمرات کیفیت زندگی کل و ابعاد آن در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در طول زمان افزایش معنادار داشته است (0/001<P). نتیجه‌گیری: به‌کارگیری برنامه‌های حمایت همتایان از مادران کودکان مبتلا به ALL می‌تواند سبب بهبود کیفیت زندگی کودکان گردد. بنابراین، بکارگیری این شیوه به تنهایی یا در ترکیب با دیگر شیوه‌ها در ارتقاء کیفیت زندگی کودکان مبتلا به ALL توصیه می‌شود.