عوامل مؤثر بر سرعت تعدیل اندازه‌‌ بنگاه در صنایع تولیدی ایران

Abstract

مطالعات متعدد اقتصادی نشان داده است که اندازه‌ بهینه از صنعتی به صنعت دیگر متمایز بوده و بنگاه‌ها هنگام ورود به صنعت با اندازه‌هایی متفاوت فعالیت خود را آغاز می‌نمایند. با این وجود و بر اساس ادبیات موجود بنگاه‌های اقتصادی برای بقا و ماندگاری تلاش می‌کنند در زمانی معقول خود را به اندازه‌ بهینه‌ نزدیک نموده، در حالی‌که با نگاهی دیگر زمان معقول را می‌توان با سرعت تعدیل مورد ارزیابی قرار داد. به‌عبارتی، بین مدت زمان تعدیل و سرعت آن رابطه‌ای منطقی وجود خواهد داشت. بر این اساس، این مقاله می‌کوشد تا با تعیین سرعت تعدیل اندازه‌ بنگاه‌ها در صنایع تولیدی در سطح کدهای 4 رقمی عوامل مؤثر بر چنین سرعتی را نیز بررسی نماید. برای تعیین اندازه‌ بهینه از روش کومانور- ویلسون استفاده گردیده و سرعت تعدیل با ضریب لاندا محاسبه شده است. تأثیر متغیرهای 3گانه‌ ساختار صنعت، سطح تکنولوژی و فاصله‌ بنگاه تا اندازه‌ بهینه در زمان ورود بر میانگین هندسی ضرایب لاندا در طول 3 سال با استفاده از تکنیک رگرسیون داده‌های مقطعی ارزیابی شده است. نتایج این پژوهش نشان‌دهنده‌ آن است که برخلاف انتظار بنگاه‌های جدیدالورود در ساختارهای رقابتی با سرعت کمتری در دستیابی به اندازه‌ بهینه فعالیت نموده و بنگاه‌هایی که در زمان ورود در فواصل دورتر از اندازه‌ بهینه به صنعت وارد شده‌اند با سرعت کمتری اندازه‌ خود را تعدیل نموده‌اند. از لحاظ سیاستگذاری این یافته مبین عدم توانایی بنگاه‌های صنایع تولیدی ایران در دستیابی به‌سرعت مناسب تعدیل در زمان ورود بوده، از این ‌رو سیاست‌های حمایتی در دوران نوزادی لازمه‌ بقای بنگاه‌های جدیدالورود است.