هزینه اجتماعی کربن در ایران: مفاهیم و نتایج مدل DICE-2016R و رویکردهای جایگزین

Abstract

هدف این مقاله بررسی هزینه اجتماعی کربن (SCC) به عنوان یکی از مهمترین موضوعات برای فهمیدن و به‌کارگیری سیاست­های تغییرات آب و هوایی، در ایران با استفاده از اطلاعات اقتصادی دوره زمانی 1390-1395 است. این مفهوم نشان دهنده هزینه­های اقتصادی ناشی از انتشار یک تن کربن اضافه است. در این مطالعه از سه رویکرد برای بررسی موضوع و مقایسه نتایج استفاده شده است؛ این رویکردها شامل استفاده از مدل پویای تعادل عمومی اقتصادی- محیط‌زیستی(DICE-2016R)، شاخص­های بانک جهانی و ترازنامه انرژی، بررسی میزان سال‌های عمر از دست رفته است. در بررسی مدل پژوهش از چند سناریو شامل بررسی اثر نرخ تنزیل، تحلیل میانگین سال­های عمر از دست رفته و کشش سرمایه استفاده شده است. نتایج برآورد مدل پژوهش نشان می­دهد که هزینه اجتماعی کربن سالانه در ایران به میزان 513891.232 ریال بر تن CO2 در سال 1395 برای دوره­ی منتهی به سال1400 است. همچنین نتایج بیان‌گر این مطلب است که در پی اجرای سیاست­های کنترل انتشار کربن، تولید و مصرف در دوره­های اولیه کاهش می­یابد و با جایگزینی تکنولوژی روند صعودی پیدا می­کند. نکته مهم مقاله این است که استفاده از روش سال‌های عمر از دست رفته نتایج قابل اتکاتری نسبت به سایر روش‌ها به‌دست می‌دهد.