| dc.contributor.author | عبدالصمدی, حمیدرضا | fa_IR |
| dc.contributor.author | بکیانیان وزیری, پژمان | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-22T00:28:46Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-12T00:28:47Z | |
| dc.date.available | 1399-08-22T00:28:46Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-12T00:28:47Z | |
| dc.date.issued | 2007-03-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1385-12-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | عبدالصمدی, حمیدرضا, بکیانیان وزیری, پژمان. (1385). بررسی فراوانی بیماری لنفوم در بیمارستانهای آموزشی شهر همدان طی سالهای 82-1372. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 13(4), 64-68. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2588-722X | |
| dc.identifier.issn | 2588-7238 | |
| dc.identifier.uri | http://sjh.umsha.ac.ir/article-1-465-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498821 | |
| dc.description.abstract | مقدمه و هدف : لنفوما گروهی از تومورهای جامد (توپر) بدخیم هستند که سلولهای لنفورتیکولار را مبتلا میسازند. از آنجایی که علائم اولیه لنفوم میتواند ناحیه دهان و حلق (حلقه والدایر) را مبتلا سازد شناختن علائم مزبور برای دندانپزشکان دارای اهمیت میباشد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی لنفوم و دادههای اپیدمیولوژیک آن در شهر همدان است زیرا شناخت فراوانی لنفوم در گروههای مختلف اجتماعی با توجه به شرایط مختلف اقلیمی، سن و جنس و . . . از شاخصهای برنامهریزی پیشگیری و بهداشتی بشمار می رود.
روش کار : در این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی گذشتهنگر، تمامی موارد بدخیمی تشخیص داده شده در چهار بیمارستان دولتی سینا، مباشرکاشانی، امام خمینی(ره) و اکباتان همدان طی سالهای 82-1372 مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات مورد نیاز استخراج و در فرم مخصوص ثبت شد. آنالیز آماری توسط نرمافزار SPSS انجام پذیرفت.
نتایج: از 350 هزار پرونده بیمارستانی در طی 10 سال و از 3500 مورد بدخیمی گزارش و ثبت شده ، 404 پرونده به تشخیص و درمان موارد لنفوم بدخیم اختصاص داشت که مورد مطالعه قرار گرفت. از 404 مورد، 285 مورد به لنفوم غیرهوجکین، 111 مورد به بیماری هوجکین و 8 مورد به لنفوم بورکیت اختصاص داشت. مردان به نسبت 1.6 به 1 بیش از زنان به انواع لنفوم مبتلا بودند. در تمامی موارد شایعترین نشانه بالینی بدخیمی، لنفادنوپاتی گردنی بود و بیشترین نواحی درگیری عقده های ساب مندیبولار و گردنی فوقانی (Level I,II) بود.
نتیجه نهائی : از نظر فراوانی، لنفوم غیرهوجکین در مقام اول و بعد از آن لنفوم هوجکین و لنفوم بورکیت قرار داشته که شاید نشاندهنده ابتلا به لنفوم در گروههای سنی مختلف است. در این مطالعه شایعترین سن ابتلا به لنفوم غیرهوجکین، بالای 40 سال و لنفوم بورکیت زیر 11 سال بود. | fa_IR |
| dc.format.extent | 156 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی همدان | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله پزشكي باليني ابن سينا | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Avicenna Journal of Clinical Medicine | en_US |
| dc.subject | بدخیمی | fa_IR |
| dc.subject | لنفوم ـ همه گیری شناسی | fa_IR |
| dc.subject | سایر تخصص هاي باليني | fa_IR |
| dc.title | بررسی فراوانی بیماری لنفوم در بیمارستانهای آموزشی شهر همدان طی سالهای 82-1372 | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.citation.volume | 13 | |
| dc.citation.issue | 4 | |
| dc.citation.spage | 64 | |
| dc.citation.epage | 68 | |
