بررسی وضعیت شنوائی کودکان مبتلا به مننژیت بستری در بیمارستانهای شهر همدان بین سالهای 1385-1375

Abstract

مقدمه و هدف: مننژیت باکتریال شایعترین علت کم شنوائی حسی عصبی اکتسابی بعد از دوران نوزادی است. شیوع کم شنوائی بعد از مننژیت بین6 تا37 درصد است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی کم شنوایی و کری ناشی از بیماری مننژیت در کودکان بستری در بیمارستانهای شهر همدان در فاصله سالهای 1385- 1375 بود و استنتاج این نظریه که تشخیص سریع کم شنوایی بدنبال مننژیت و درمان سریع آن چقدر در زندگی آینده کودک تأثیر گذار است. روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی و گذشته نگر در طول مدت ده سال در مجموع 65 کودک مبتلا به مننژیت باکتریال که در بیمارستانهای شهر همدان بستری شده بودند با انجام تست شنوائی سنجی P.T.A. مورد بررسی قرار گرفتند. آنالیز آماری نتایج با تست های توصیفی و بهره گیری از نرم افزار SPSS صورت گرفت. نتایج: فراوانی کاهش شنوائی دربیماران مبتلا به مننژیت 53.8% بود که از لحاظ آماری تفاوت آشکاری از جنبه سن و جنس بین آنان وجود نداشت. کاهش شنوائی در تمام موارد از نوع حسی عصبی بود که 82.8% دوطرفه و 17.2% یکطرفه بود. 76.1% از موارد کم شنوائی در فرکانسهای 4000-6000-8000 هرتز بودند و در 74.6% موارد کم شنوائی آستانه شنوائی بین 20 تا50 دسی بل دیده شد. نتیجه نهایی: آنالیز داده ها نشان داد که مننژیت باعث کم شنوائی حسی عصبی دو طرفه میشود که اکثراٌ به میزان 20 تا 50 دسی بل و در فرکانسهای بالا می باشد. بر اساس نتایج این مطالعه انجام تست های شنوائی در تمامی بیماران مبتلا به مننژیت پیشنهاد می شود.