دقت دسته بندی به روش گالاگر در شناسایی افراد دارای اضافه وزن و چاق با استفاده از نقطه برش استاندارد طلایی

Abstract

مقدمه و هدف: دسته بندی گالاگر برای شاخص توده بدنی در سال 2000 ارائه شد. این دسته بندی بر اساس درصد چربی بدن و دسته بندی سنی عمل می نماید و افراد را به پنج گروه سنی تقسیم می کند. سازمان بهداشت جهانی استاندارد طلایی چاقی را، چربی بیشتر از 25 درصد برای مردان و 35 درصد برای زنان تعریف نموده است. هدف این مطالعه تعیین دقت دسته بندی به روش گالاگر در تشخیص اضافه وزن و چاقی با استفاده از نقطه برش استاندارد طلایی می باشد. روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی 20163 نفر در طی پنج سال (1393-1388) به روش متوالی انتخاب شدند. اندازه گیری ترکیبات بدن به روش Bioelectrical Impedance Analysis) BIA) انجام گرفت. از استاندارد طلایی سازمان بهداشت جهانی به عنوان نقاط برش برای تعیین میزان دقت دسته بندی گالاگر در تشخیص چاقی استفاده شد. عملکرد تشخیصی بر اساس محاسبه درصد ویژگی، درصد حساسیت، درصد قدرت پیش بینی مثبت و درصد قدرت پیش بینی منفی برای تشخیص چاقی با توجه به نقاط برش استاندارد طلایی به تفکیک جنس و دسته بندی سنی در گروه دارای اضافه وزن و چاق انجام گرفت. آنالیز داده ها به کمک نرم افزار SPSS نسخه 22 و با استفاده از آزمونهای آماری تی، کای اسکور و منحنی راک انجام شد. نتایج: افراد مورد مطاله شامل 14270 زن و 5893 مرد با محدوده سنی بین 18 تا 85 سال بودند. بر اساس دسته بندی گالاگر 2549 مرد و 2992 زن چاق می باشند و بر اساس استاندارد طلایی 7126 زن (49.9%) و 3208 مرد (54.4%) چاق می باشند. میزان حساسیت برای تشخیص چاقی در مردان بین 53.9 تا 100 درصد و در زن ها بین 38 تا 85 درصد و میزان ویژگی آن در گروه مردان بین 99.4 تا 100 درصد و در گروه زنان 100 درصد می باشد. میزان (قدرت) پیش بینی منفی در گروه زنان بین 84.3 – 14.1 درصد می باشد. در زنان با افزایش سن میزان درصدحساسیت تست و قدرت پیش بینی منفی به شدت کاهش می یابد. نتیجه نهایی: دسته بندی گالاگر بخوبی مردان را تا سن 40 سالگی و زن ها را تا سن 19 سالگی بر اساس اضافه وزن و چاقی دسته بندی می کند ولی نمی تواند به خوبی زنان چاق و دارای اضافه وزن را بعد از سن 19 سالگی از هم تفکیک نماید، همچنین با افزایش سن میزان حساسیت و قدرت پیش بینی منفی در این دسته بندی کاهش می یابد.