مقایسه تحلیل اپیکالی ریشه به دنبال درمان ارتودنسی در دو سیستم استاندارد و MBT

Abstract

مقدمه و هدف: امروزه تحلیل اپیکالی ریشه به عنوان یک مشکل شایع یاتروژنیک مرتبط با درمان ارتودنسی شناخته می شود. اتیولوژی تحلیل اپیکالی ریشه مولتی فاکتوریال است و به نظرمی رسد تحلیل اپیکالی ناشی از ترکیب تنوعات بیولوژیکی فردی، استعداد ژنتیکی و اثر فاکتورهای مکانیکی است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط تحلیل ریشه با نوع سیستم ارتودنسی (MBT وstandard ) می باشد.

روش کار: در این مطالعه گذشته نگر رادیوگرافی پانورامیک قبل وبعد از درمان 83 بیمار ارتودنسی (56 زن و 27 مرد) بررسی شدند. از این میان 46 بیمار با سیستم استاندارد (29 بیمار با کشیدن دندان و 17 بیمار بدون کشیدن دندان) و 37 بیمار با سیستم27MBTبیمار با کشیدن دندان و 10 بیمار بدون کشیدن دندان) درمان شده بودند. در هر بیمار تحلیل ریشه در 24 دندان (دندان های قدامی، پره مولرهاو مولر اول) ارزیابی شد. داده های به دست آمده توسط نرم افزار SPSS (version 20) وتست ordinal regression آنالیز شدند.

نتایج: در این مطالعه بیشترین تحلیل مربوط به دندانهای لترال فک بالا وپس از آن دندانهای لترال فک پایین بود و در کل تحلیل در دندانهای ثنایا بیشتر از سایر دندانها بود. تحلیل ریشه در دندانهای کانین بالا و پره مولرهای دوم پایین، هنگام استفاده از سیستم MBT ، به طور معنی داری با کشیدن دندان در ارتباط بود. در موارد بدون کشیدن دندان، تحلیل ریشه ارتباطی با سیستم درمانی نداشت.

نتیجه نهایی: دندان های ثنایا مستعدترین دندان ها به تحلیل ریشه هستند. درمان ارتودنسی با کشیدن دندان ها می تواند باعث افزایش احتمال تحلیل ریشه در دندانهای کانین و پره مولر دوم شود. به نظر می رسد سیستم MBT باعث تحلیل ریشه بیشتر شود.