بررسی شیوع رتینوپاتی دیابتی در بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به مرکز دیابت شهر همدان و تعیین ارتباط آن با میکروآلبومینوری

Abstract

مقدمه و هدف: دیابت قندی یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در کشورهای توسعه یافته غربی و کشورهای در حال توسعه می باشد که شیوع آن در سراسر دنیا رو به افزایش است. یکی از عوارض عروقی دیابت رتینوپاتی است. با توجه به اهمیت رتینوپاتی و عوارض ناشی از آن در مبتلایان به دیابت نوع 2 هدف از این مطالعه بررسی شیوع رتینوپاتی در بیماران دیابتی و تعیین رابطه بین میزان میکروآلبومینوری با شدت رتینوپانی دربیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مرکز دیابت شهرستان همدان می باشد.

روش کار: این مطالعه به صورت مقطعی تحلیلی انجام شد، بدین صورت که تعداد 284 پرونده فعال مربوط به بیماران مراجعه کننده به مرکز دیابت شهر همدان که معاینات چشم پزشکی آنها در داخل پرونده درج شده و آزمایشات آنها در یک واحد آزمایشگاهی معتبر و ثابت سنجیده شده، وارد مطالعه شد و سپس اطلاعات حاصل از میانگین آزمایشات طی یکسال گذشته و معاینات انجام شده در چک لیست وارد شده و شیوع رتینوپاتی و نیز ارتباط بین میکروآلبومینوری با شدت رتینوپاتی از لحاظ آماری مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج: در این مطالعه 284 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 مورد بررسی قرار گرفتند، که از این تعداد 154 نفر (54.22 درصد) مبتلا به رتینوپاتی بودند.از مجموع 154 نفری که رتینوپاتی داشتند، 36.36 % NPDR خفیف، 27.92 % NPDR متوسط، 7.79 % NPDR شدید و 27.92 درصد PDR داشتند. 32.04 % از کل بیماران مبتلا به میکروآلبومینوری بودند، که از این تعداد 80.21 % در معاینات چشم پزشکی مبتلا به رتینوپاتی بوده و بین رتینوپاتی و شدت میکروآلبومینوری ارتباط معنادار آماری وجود داشت.

نتیجه نهایی: شیوع رتینوپاتی در مطالعه ی حاضر حدود 54 درصد است، که نسبت به سایر مطالعات مشابه شیوع نسبتا بالاتری دارد.همچنین با توجه به ارتباط معنادار قوی بین وجود میکروآلبومینوری با طول مدت دیابت و وجود رتینوپاتی، بررسی دقیق تر بیماران دیابتی از نظر میکروآلبومینوری در معاینات دوره ای چشم پزشکی توصیه می شود.