نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorزراعتی, فاطمهfa_IR
dc.contributor.authorربیعی, محمدعلی سیفfa_IR
dc.contributor.authorعراقچیان, ملیحهfa_IR
dc.contributor.authorصبوری, طاهرهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:26:27Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:26:27Z
dc.date.available1399-08-22T00:26:27Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:26:27Z
dc.date.issued2010-03-01en_US
dc.date.issued1388-12-10fa_IR
dc.identifier.citationزراعتی, فاطمه, ربیعی, محمدعلی سیف, عراقچیان, ملیحه, صبوری, طاهره. (1388). بررسی کیفیت خواب و استفاده از داروهای خواب آور در بالغین بستری در بخش های داخلی بیمارستان اکباتان همدان. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 16(4), 31-36.fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-296-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498566
dc.description.abstractمقدمه و هدف: بستری شدن در بیمارستان می تواند به طور چشمگیری الگوی خواب را مختل کند. با توجه به شیوع مشکل بی خوابی و مصرف گسترده بنزودیازپین ها و سایر داروهای خواب آور در بیماران بستری این مطالعه با هدف تعیین کیفیت خواب و چگونگی استفاده از داروهای خواب آور در بیماران بزرگسال بستری در بخشهای داخلی بیمارستان اکباتان همدان در سال 1386 انجام پذیرفت. روش کار: مطالعه به روش توصیفی ، تحلیلی ـ مقطعی انجام گرفت و به ارزیابی کیفیت خواب در 300 بیمار بالای 18 سال بستری در بخش های داخلی که رضایت به شرکت در مطالعه داشتند پرداخت. پرسشنامه کیفیت خواب پترزبورگ (PSQI) برای ارزیابی کیفیت خواب بیماران در دو زمان بدو مراجعه و حین ترخیص تکمیل شد. همچنین ارتباط فاکتورهای موثر در کیفیت خواب مانند سن ، جنس ، وضعیت تأهل ، تحصیلات و مصرف داروهای خواب آور در دو مرحله قبل و در طول مدت بستری در بیمارستان مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمونهای آماری t-test و ANOVA تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: در بدو مراجعه 36% بیماران کیفیت خواب مطلوب (امتیاز کمتر از 5) داشتند ، در حالیکه این درصد در حین ترخیص باز هم کاهش یافته به 18.3% رسید. میانگین کلی امتیاز کیفیت خواب در بدو مراجعه 7.6 و در هنگام ترخیص 9.4 بود که نشانگر بدتر شدن کیفیت خواب می باشد و این تفاوت از لحاظ آماری معنادار بود (P<0.05). 23% از بیماران در مدت بستری در بیمارستان داروی خواب آور استفاده می کردند در حالیکه قبل از بستری هیچ داروی خواب آوری استفاده نمی کردند. در همه بیماران از بنزودیازپین ها به عنوان داروی خواب آور استفاده شده بود. در گروه سنی 30-18 سال اختلاف معنی داری در بدتر شدن کیفیت خواب نسبت به سایر گروههای سنی حین ترخیص وجود داشت. نتیجه‌نهایی: بیماران در حین ترخیص ، کیفیت خواب بدتری را نسبت به بدو مراجعه تجربه کردند. به نظر می رسد علیرغم استفاده گسترده از داروهای خواب آور مشکل بدتر شدن خواب در بیمارستان ها همچنان پابرجا مانده است.fa_IR
dc.format.extent151
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.subjectاختلالات به خواب رفتن و در خواب باقی ماندنfa_IR
dc.subjectبستری شدن در بیمارستانfa_IR
dc.subjectخوابfa_IR
dc.subjectخواب آورها و آرام بخش هاfa_IR
dc.subjectسایر تخصص هاي بالينيfa_IR
dc.titleبررسی کیفیت خواب و استفاده از داروهای خواب آور در بالغین بستری در بخش های داخلی بیمارستان اکباتان همدانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume16
dc.citation.issue4
dc.citation.spage31
dc.citation.epage36


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد