اثر مکمل آنتی اکسیدانها یا رژیمهای محدود از کالری بر استرس اکسیداتیو در موشهای صحرائی تغذیه شده با رژیمهای پرچربی

Abstract

مقدمه و هدف: چاقی موجب افزایش استرس اکسیداتیو و پروسه های التهابی در هردو جنس می شود. نشان داده شده است آنتی اکسیدانهای طبیعی موجود در غذا دارای آثار ضد التهاب و ضد اکسیداسیون می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی آثار مکملهای آنتی اکسیدانها یا محدودیت دریافت کالری بر مقادیر 8-Iso-PGF2a سرمی و ظرفیت کلی آنتی اکسیدان در رتهای تحت رژیمهای پرچرب القاء کننده چاقی بود. روش کار: در این مطالعه تجربی 48 رت ویستار نر بطور تصادفی به چهار گروه رژیم پرچرب آزاد (61% کالری از چربی)، رژیم پرچرب محدود (30%)، رژیم پرچرب حاوی مکمل آنتی اکسیدانهای astaxanthin، ویتامین E و Cآزاد، رژیم پرچرب - محدود (30%) حاوی مکمل آنتی اکسیدانها تقسیم و به مدت 12 هفته با رژیم مورد نظر تغذیه شدند. غذای دریافتی حیوانات بصورت روزانه اندازه گیری و هفتگی توزین شدند. میزان سرمی 8-Isoprostanو ظرفیت کلی آنتی اکسیدان به روش EIA اندازه گیری شد. نتایج: انرژی دریافتی روزانه حیوانات در گروههای دسترسی آزاد (kcal/rat/day 58.8 و 58.6 به ترتیب برای رژیم فاقد آنتی اکسیدانها و حاوی آنتی اکسیدانها) و دسترسی محدود (kcal/rat/day 41.7 و 41.6 به ترتیب برای رژیم فاقد آنتی اکسیدانها و حاوی آنتی اکسیدانها) با یکدیگر تفاوت معنی دار نداشتند. مقدار 8-Iso-PGF2a در گروه کنترل 443.5±1416.2 و در گروه کنترل-محدود pg/ml 1209.4±424.4بود (P>0.05). این مقدار در دو گروه آنتی اکسیدان یکسان بود. کمترین میزان ظرفیت کلی آنتی اکسیدان درگروه کنترل mM 0.36±0.4 و بالاترین ظرفیت در گروه آنتی اکسیدان mM 3.0±1.13 بود (P<0.001). نتیجه نهایی: این بررسی نشان داد اعمال محدودیت در دریافت کالری و نیز افزودن مکمل آنتی اکسیدانها به رژیمهای پرچرب القاء کننده چاقی در رتها قادر است ضمن بهبود ظرفیت کلی آنتی اکسیدانی سرم تا حدودی نیز موجب سرکوب افزایش شاخص استرس اکسیداتیو گردد. بطوریکه در این مطالعه شاهد تمایل به کاهش این شاخص در گروههای دریافت کننده مکمل آنتی اکسیدانها و محدودیت در دریافت کالری غذائی بودیم.