نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمتینی, محمدfa_IR
dc.contributor.authorگلمرادی, خرامانfa_IR
dc.contributor.authorمقصود, امیرحسینfa_IR
dc.contributor.authorفلاح, محمدfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:25:37Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:25:37Z
dc.date.available1399-08-22T00:25:37Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:25:37Z
dc.date.issued2016-12-01en_US
dc.date.issued1395-09-11fa_IR
dc.identifier.citationمتینی, محمد, گلمرادی, خرامان, مقصود, امیرحسین, فلاح, محمد. (1395). بررسی شیوع تریکومونیازیس و تعیین میزان حساسیت دارویی انگل‌های جداشده به مترونیدازول در شهر قروه در سال 1394. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 23(3), 185-192. doi: 10.21859/hums-23032fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.21859/hums-23032
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-1157-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498481
dc.description.abstractمقدمه و هدف: تریکومونیازیس یکی از شایع‌ترین عفونت‌های غیر ویروسی منتقل‌شونده از طریق جنسی است که به‌وسیله تک‌یاخته‌ای به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می‌گردد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع این عفونت و همچنین تعیین میزان حساسیت دارویی انگل‌های جدا‌شده از افراد آلوده به مترونیدازول بود.   روش کار: این مطالعه توصیفی بر روی 670 نفر از زنان مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی‌‌درمانی در شهر قروه واقع در استان کردستان، در سال 1394 انجام گرفت.  جهت تشخیص تریکومونیازیس از روش گسترش مرطوب و کشت در محیط دورسه استفاده گردید. آزمون حساسیت دارویی انگل‌های جدا‌شده در محیط برون‌تنی و بعد از دست‌یابی به کشت خالص انگل در محیط دیاموند و در شرایط هوازی انجام گردید.   نتایج: از 670 نمونه مورد آزمایش هشت نمونه (2/1%) با روش کشت و چهار نمونه (6/0%) با روش گسترش مرطوب ازنظر وجود تریکوموناس واژینالیس مثبت گردیدند. پنجاه‌درصد افراد مبتلابه تریکومونیازیس در محدوده سنی 35 تا 44 سال و در گروه افراد بی‌سواد قرار داشتند (05/0P<). علائم بالینی مشاهده‌شده در افراد آلوده عبارت بود از ترشح واژن، درد در ناحیه زیر شکم، خارش، سوزش، مقاربت دردناک و ترشح زرد مایل به سبز. همه انگل‌های جداشده نسبت به مترونیدازول حساس بوده و میانگین  و انحراف استاندارد  حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) آن‌ها برابر 85/0 ±  9/1 میکروگرم در میلی‌لیتر تعیین گردید.         نتیجه‌ نهایی: اگرچه تریکومونیازیس در جمعیت موردمطالعه شیوع نسبتاً پائینی دارد اما با توجه به اهمیت بیماری‌های منتقل‌شونده از راه جنسی، لزوم ارائه و اجرای راهکارهای بهداشتی و همچنین اقدام درزمینهٔ افزایش سطح آگاهی‌های افراد جامعه به‌منظور کنترل و پیشگیری از این عفونت‌ها ضروری به نظر می‌رسد. fa_IR
dc.format.extent267
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.21859/hums-23032
dc.subjectتریکوموناس واژینالیسfa_IR
dc.subjectآزمون حساسیت دارویی انگلfa_IR
dc.subjectشیوعfa_IR
dc.subjectکردستانfa_IR
dc.subjectمترونیدازولfa_IR
dc.titleبررسی شیوع تریکومونیازیس و تعیین میزان حساسیت دارویی انگل‌های جداشده به مترونیدازول در شهر قروه در سال 1394fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.citation.volume23
dc.citation.issue3
dc.citation.spage185
dc.citation.epage192


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد