ارزیابی فراوانی آنزیم‌های متالوبتالاکتاماز و کارباپنماز در ایزوله‌های کلینیکی سودوموناس آئروژینوزا

Abstract

سابقه و هدف: به دلیل افزایش شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به ترکیبات بتالاکتام و کارباپنم‌ها شناسائی ایزوله های مولد آنزیم های بتالاکتاماز برای درمان به موقع چنین ایزوله هایی ضروری می‌باشد. به همین منظور این مطالعه با هدف تعیین شیوع ژن‌های متالوبتالاکتاماز و کارباپنماز( mbl و kpc) در میان ایزوله‌های بالینی سودوموناس آئروژینوزا انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی – مقطعی تعداد 97 ایزوله‌ی بالینی از بیماران بستری در بیمارستان‌های شهر همدان از آبان 1396تا اردیبهشت 1397 جمع‌آوری گردید. پس از تایید سویه‌های جدا شده به روش فنوتیپی و ژنوتیپی، بررسی حساسیت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها به روش دیسک دیفیوژن آگار، MIC ایمی‌پنم با روش Etest ، انجام تست Combination Disk Diffusion Test (CDDT) ، Modified Hodge Test (MHT) و شناسایی ژن‌های کارباپنماز به روش PCR انجام شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی‌بیوتیک سفوکسیتین 92 ایزوله (8/94%) و کمترین میزان مقاومت نسبت به آنتی‌بیوتیک پیپراسیلین- تازوباکتام 38 ایزوله (2/39%) بود. از میان آنتی‌بیوتیک‌های کارباپنم، بیشترین میزان مقاومت نسبت به ایمی‌پنم 48 ایزوله (4/49%) بود. از بین 49 (51/50%) ایزوله‌ای که به آنتی‌بیوتیک‌های کارباپنم مقاوم بودند، 42 ایزوله (71/85%) MIC مقاوم (< 8 میلی‌متر( نسبت به ایمی‌پنم داشتند، ‌26 ایزوله (06/53%) تست دیسک ترکیبی IMP/EDTA (CDDT) و 25 ایزوله (02/51%) تستMHT مثبت داشتند. هم‌چنین نتایج PCR نشان داد که بیشترین و کمترین حضور ژن در بین ایزوله‌ها مربوط به ژن IMP، 20 (8/40%) و ژن GIM، 6 ایزوله (24/12%) بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که درصد بالایی از ایزوله‌های سودوموناس آئروژینوزا 49 (51/50%) بررسی شده نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های کارباپنم مقاوم بودند و درصد بالائی از ایزوله‌های مقاوم به کارباپنم‌ها مولد ژن‌های بتالاکتامازی بودند.