بررسی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در ایزوله‌های استافیلوکوکوس کواگولاز منفی جداشده از نمونه‌های بالینی

Abstract

سابقه و هدف: به دلیل ظهور و گسترش مقاومت ضد میکروبی در استافیلوکوکوس‌های کواگولاز منفی (Coagulase-negative Staphylococci) که غالباً جزء فلور طبیعی سطح پوست و غشای مخاطی انسان می‌باشند و از سوی دیگر با توجه به محدودیت گزینه‌های درمانی، مطالعه حاضر به‌منظور تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در CoNS جداشده از نمونه‌های بالینی انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 44 جدایه استافیلوکوکوس کواگولاز منفی از نمونه‌های بالینی بیماران سرپایی و بستری در بیمارستان آیت‌الله کوه کمری شهر مرند با استفاده از روش‌های استاندارد بیوشیمیایی شناسایی شدند. برای تشخیص مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های رایج از روش انتشار از دیسک استفاده گردید. همچنین جهت بررسی فراوانی ژن‌های مقاومت (mecA و vanA) از روش مولتی‌پلکس PCR (Multiplex Polymerase Chain Reaction) بهره گرفته شد. یافته‌ها: با استفاده از روش دیسک دیفیوژن مشخص گردید که جدایه‌ها بیشترین مقاومت را نسبت به اریترومایسین (64/88 درصد) دارند؛ درحالی که کمترین مقاومت نسبت به مروپنم (55/4 درصد) مشاهده شد. از سوی دیگر، بررسی مولکولی نشان‌دهنده حضور 18/18 درصدی ژن mecA در جدایه‌ها بود؛ اما هیچ‌کدام از جدایه‌ها حاوی ژن vanA نبودند. نتیجه‌گیری: با توجه به فراوانی ژن mecA و نتایج الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در بین استافیلوکوکوس‌های کواگولاز منفی و نیز عدم مشاهده مقاومت به ونکومایسین با استفاده از روش PCR لازم است از روش‌های دقیق‌تر آزمایشگاهی جهت تشخیص مقاومت آنتی‌بیوتیکی استفاده کرد تا از گسترش مقاومت در این باکتری جلوگیری شود.