بررسی تأثیر سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم بر حافظه شنوایی- کلامی

Abstract

سابقه و هدف: سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم (BPPV: Benign Paroxysmal Positional Vertigo) شایع‌ترین عامل ابتلا به سرگیجه‌های حاد محیطی است که اغلب نشانه‌های سایکولوژیک آن نادیده گرفته می‌شود. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط تأثیرات سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم بر حافظه شنوایی- کلامی مبتلایان انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه مقطعی در مجموع 40 فرد مبتلا به سرگیجه حاد تحت آزمایشات شنوایی و وستیبولار قرار گرفتند و پس از تشخیص ابتلا به سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم، نسخه فارسی پرسشنامه سنجش معلولیت ناشی از گیجی و آزمون حافظه شنوایی- کلامی ری برای آن‌ها اجرا شد. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که میزان معلولیت ناشی از سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم موجب کاهش ظرفیت حافظه شنوایی- کلامی نسبت به افراد هنجار می‌گردد. نتیجه‌گیری: مبتلایان به سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم که از سرگیجه‌های شدید چرخشی رنج می‌برند، نسبت به افراد هنجار دچار مشکلات بیشتری در یادگیری از طریق حافظه شنوایی- کلامی هستند و ابتلا به سرگیجه حاد به‌عنوان یک حالت ناخوشایند جسمی می‌تواند منجر به عوارض شناختی قابل‌ملاحظه‌ای در آن‌ها گردد.