بررسی تأثیر بالینی پیراستام بر حملات ریسه کودکان

Abstract

حملات ریسه یک نوع سنکوپ در کودکان است که به طور شایعی در سالهای اول زندگی دیده می شود. اگرچه این حملات به مغز کودک آسیب جدی نمی رسانند اما در مواردی که شدید یا مکرر شوند مغز را در معرض هیپوکسی قرار داده و والدین را نیز نگران می کنند در این موارد پزشک می بایست به فکر درمان باشد. به همین منظور ، این مطالعه با هدف تعیین تاثیر بالینی پیراستام بر حملات ریسه کودکان در بیمارستان قائم مشهد در سال 81-80 انجام پذیرفت .

این مطالعه یک کارآزمایی بالینی کنترل دار با دارونما و دوسوکور بود. پیراستام یا دارونما بصورت تصادفی با دوز 40 میلی گرم به ازاء کیلوگرم وزن بدن منقسم در دو نوبت روزانه به مدت دو ماه به کودکان داده شد . از بین 41 کودک (با سن کمتر از 6 سال) 21 نفر پیراستام و 20 نفر دارو نما دریافت کردند. تعداد حملات ریسه رفتن در دو ماه قبل و دو ماه بعد از شروع درمان که توسط والدین یادداشت گردیده بود با هم مقایسه شدند..

در 19 نفر (90.5%) از کودکانی که پیراستام دریافت کرده بودند پاسخ خوب مشاهده شد در حالیکه در گروه دریافت کننده دارو نما در 8 نفر (40%) موارد کنترل حملات مشاهده شد (P=0.002) . از بین کودکان مورد مطالعه ، 10 کودک مبتلا به آنمی فقر آهن بودند که همزمان با تجویز دارو یا دارونما ، آهن المانتال نیز دریافت کردند. بروز عوارض بالینی در دو گروه یکسان بود .

پیراستام دارویی مؤثر در درمان حملات ریسه کودکان است که عوارض جانبی عمده نیز ندارد.