بررسی نقش تعدیل‌کننده آسیب‌پذیری ادراک‌شده نسبت به بیماری مسری در رابطه بین چندش و ترس از آلودگی

Abstract

سابقه و هدف: شواهد روزافزون نشان می‌دهند که چندش به‌عنوان یک فرایند هیجانی، زیربنای ترس از آلودگی در اختلال وسواس آلودگی است. گروه دیگری از مطالعات نیز از نقش شناخت‌های مرتبط با بیماری در اختلال وسواس آلودگی حمایت می‌کنند. در این راستا، مطالعه حاضر در پی آن است تا با واردکردن مفهوم سیستم ایمنی رفتاری، این خطوط پژوهشی مجزا را یکپارچه سازد و نشان دهد که آسیب‌پذیری نسبت به بیماری مسری به‌عنوان مؤلفه شناختی سیستم ایمنی رفتاری، نقش احساس چندش به‌عنوان مؤلفه هیجانی این سیستم را در ایجاد نشانه‌های اختلال وسواس آلودگی تشدید می‌کند. مواد و روش‌‌ها: به‌منظور انجام مطالعه مقطعی- همبستگی حاضر‌، 350 نفر از دانشجویان دانشگاه تهران به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند و پرسشنامه‌های چندش، آسیب‌پذیری نسبت به بیماری مسری و زیرمقیاس آلودگی پرسشنامه وسواس ونکوور را تکمیل نمودند. تحلیل‌های تعدیل‌کننده از طریق رگرسیون سلسله‌مراتبی و آزمون تعقیبی صورت گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که آسیب‌پذیری نسبت به بیماری مسری، رابطه چندش و ترس از آلودگی را تعدیل می‌کند. بر مبنای نتایج، زیرمقیاس مستعدبودن نسبت به بیماری مسری که سنجش خالص‌تری از ضعف ادراک‌شده در سیستم ایمنی فرد است، توانایی تشدید رابطه چندش و ترس از آلودگی را دارد. نتیجه‌گیری: نتایج به‌دست‌آمده از مطالعه حاضر به شناخت مکانیزم‌های اثر چندش بر ترس از آلودگی به‌‌ویژه نقش شناخت در تعامل با هیجان و پیش‌برد نظریه رو به ‌رشد چندش و درمان آن کمک می‌کند. علاوه‌براین، این نتایج از مدل اجتناب از بیماری مطرح‌شده برای چندش و بیش‌فعالی احتمالی سیستم ایمنی رفتاری در اختلال وسواس آلودگی حمایت می‌نماید.