تأثیر هیپوترمی خفیف بر بهبود بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد

Abstract

سابقه و هدف: از میان درمان‌های مطرح برای سکته مغزی، اعمال هیپوترمی به‌منظور بهبود بیماری در دو دهه اخیر مطرح شده است؛ از این رو، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر هیپوترمی خفیف به‌صورت غیرتهاجمی بر میزان بهبود بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد انجام شد. مواد و روش‌‌ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده یک‌سو کور می‌باشد که در ارتباط با 60 نفر از بیماران بستری مبتلا به سکته مغزی حاد در سال 1397 در شهر همدان انجام شده است. بیماران با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به‌صورت تصادفی با نسبت مساوی در دو گروه آزمون و کنترل جای گرفتند. هیپوترمی خفیف با استفاده از یک دستگاه خنک‌کننده در یک دوره 72 ساعته بر روی سر بیماران گروه آزمون اعمال شد و در ادامه، نتایج هر دو گروه پس از مداخله با یکدیگر مقایسه گردید. برای جمع‌آوری داده‌ها از ابزار استاندارد مقیاس NIHSS (National Institutes of Health Stroke Scale) استفاده شد. در نهایت، داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماریSPSS 22 تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که تفاوت معناداری بین میانگین نمرات قبل از مداخله با بعد از مداخله در گروه کنترل وجود ندارد (05/0P>). بین میانگین نمرات قبل از مداخله در گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل نیز تفاوت معناداری مشاهده نگردید (05/0P>)‌. از سوی دیگر، نتایج گویای آن بودند که اختلاف معناداری بین میانگین نمرات بعد از مداخله با قبل از مداخله در گروه آزمون وجود دارد (05/0P>)؛ به نحوی که پس از مداخله، میانگین نمره NIHSS در گروه آزمون کاهش یافته بود. بر مبنای نتایج، بین میانگین نمرات پس از مداخله در گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل نیز تفاوت معناداری به‌دست آمد (05/0P>)‌. نتیجه‌گیری: یافته‌های مطالعه حاضر حاکی از آن هستند که اجرای هیپوترمی غیرتهاجمی، تأثیر معناداری از نظر بالینی دارد و می‌توان ادعا نمود که استفاده از روش درمانی هیپوترمی موجب افزایش سطح هوشیاری و کاهش خطرات مرگ و میر در بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد می‌شود؛ بنابراین، با توجه به نتایج پیشنهاد می‌گردد که هیپوترمی درمانی به‌عنوان درمان اساسی بیماران مبتلا به سکته مغزی در نظر گرفته شود.