تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های اشریشیاکلی انتروپاتوژن ایزوله شده از کودکان مبتلا به اسهال

Abstract

مقدمه و هدف: بیماریهای اسهالی یک مساله مهم و قابل توجه در سلامت عمومی جامعه خصوصاً در کودکان محسوب میگردد. سویه های انتروپاتوژنیک اشریشیا کلی ( EPEC) Enteropathogenic E.coli به عنوان عامل عمده اسهال در کودکان خصوصاً در کشورهای درحال توسعه می باشند. به دلیل اثرات نامطلوب اسهال و تداخل در رشد کودکان، در برخی موارد درمان آنتی بیوتیکی توصیه میگردد. از آنجائیکه در سال های اخیر مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک ـ های رایج و مؤثر در درمان بیماری های عفونی به یکی از چالش های مهم جامعه پزشکی تبدیل شده است، بدین منظور باید مقاومت و حساسیت آنتی بیوتیکی این سویه ها در هر منطقه جغرافیائی مشخص گردد. لذا در مطالعه حاضر الگوی آنتی بیوتیکی این باکتری مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: این مطالعه توصیفی - مقطعی بر روی 192 سویه اشریشیا کلی انتروپاتوژن جدا شده از کودکان مبتلا به اسهال در طی سال 1390-1389 در دانشکده پزشکی همدان انجام پذیرفت. تست های بیوشیمیایی استاندارد و سرولوژی برای تعیین هویت این سویه ها مورد استفاده قرار گرفت. حساسیت آنتی بیوتیکی این ایزوله ها با استفاده از 14 آنتی بیوتیک مختلف با روش استاندارد دیسک دیفیوژن آگار و بر اساس معیار CLSI انجام پذیرفت. مقاومت به سه یا بیش از سه کلاس از آنتی بیوتیک ها مقاومت چند دارویی تعریف گردید. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که سویه های اشریشیا کلی انتروپاتوژن به ترتیب بیشترین مقاومت را به سفپودوکسیم (97%), تریمتوپریم (60.7%), تتراسایکلین (58.4%) و آمپی سیلین ( 45.8%) دارند. مقاومت به چند آنتی بیوتیک 68.7% بود. این سویه ها همچنین بیشترین حساسیت رانسبت به آنتی بیوتیک های ایمی پنم, سفتریاکسون و سیپروفلوکساسین نشان دادند. نتیجه نهائی: سویه های EPEC مورد مطالعه با مقاومت نسبت به آمپی سیلین و تتراسایکلین و حساسیت مناسب نسبت به فلوروکینولونها از عوامل عمده اسهال در کودکان میباشند. نتایج این پژوهش پیشنهاد میکند که مقاومت ضد میکروبی در سویه های اشریشیا کلی بالا بوده و تجویز و مصرف آنتی بیوتیک ها به صورت منطقی انجام نمی گیرد واین امر درمان بیماریهای عفونی را با مشکل مواجه می سازد. لذا با نظارت بر مصرف مواد ضدمیکروبی در درمان عفونتهایی که واجد مقاومت های چنددارویی می باشند و در صورت امکان تعیین فنوتیپ و ژنوتیپ سویه های مقاوم می توان تا حدودی از توسعه مقاومت در باکتریها جلوگیری به عمل آورد.