نتایج ریفرکتیو و آناتومیک فتوکواگولاسیون با لیزر دیود در مبتلایان به رتینوپاتی ناشی از نارسی

Abstract

مقدمه و هدف: رتینوپاتی ناشی از نارسی از علل مهم نابینائی در نوزادان نارس می باشد که 4 درصد کوری کودکان را در کشورهای توسعه یافته و 40 درصد را در کشورهای درحال توسعه به خود اختصاص می دهد. هدف از این مطالعه گزارش نتایج ریفرکتیو و آناتومیک در مبتلایان به رتینوپاتی ناشی از نارسی که در دوره نوزادی تحت درمان با لیزر دیود قرار گرفته بودند، می باشد. روش کار: در این مطالعه مقطعی، 40 چشم از 20 بیماری که در فاصله سالهای 87-1383 با تشخیص رتینوپاتی ناشی از نارسی تحت درمان بافتوکواگولاسیون ترانس اسکلرال با لیزر دیود قرار گرفته بودند، از نظر مرحله رتینوپاتی قبل وبعد از درمان، وزن و سن موقع تولد، عوارض حین و بعد از عمل وریفوکشن فعلی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: میانگین وزن موقع تولد بیماران 271± 923 گرم و میانگبن سن حاملگی موقع تولد بیماران 2.6 ±27.33 هفته بود. تمام بیماران در موقع لیزر درمانی دچار مرحله آستانه ای رتینوپاتی ناشی از نارسی بودند و در 15% موارد خونریزی مختصری بعد از لیزر درمانی ایجاد شده بود که خودبخود جذب گردیده بود. سن بیماران در موقع مطالعه 1.30± 4.13 سال بود و تمامی بیماران در موقع معاینه از نظر ساختمانی دارای شبکیه سالمی بودند. استرابیسم بیشتر از 20 پریسم در 10% بیماران وجود داشت و متوسط معادل کروی چشم های مورد مطالعه در موقع بررسی 3.38±2.31- دیوپتر بود. نتیجه نهایی: فتوکواگولاسیون با لیزر دیود در تمامی بیماران منجر به پسرفت رتینوپاتی ناشی از نارسی شد، بعلاوه بررسی نتابج رفرکتیو، نزدیک بینی وآستیکماتیسم را در اکثر بیماران نشان داد.