تاثیر پرفشاری خون مدل رنوواسکولار بر اسپرماتوژنز در موش صحرایی

Abstract

مقدمه و هدف: تغییر در عملکرد سیستم‌های بافتی و عمومی رنین- آنژیوتانسین بافتی از مهمترین عوامل دخیل در بیماری‌های قلبی- عروقی و از جمله پرفشاری خون اولیه می‌باشد. مطالعات اخیر نشان می‌دهد که سیستم عمومی رنین- آنژیوتانسین در پاسخ‌های فوری و کوتاه‌مدت و سیستم بافتی یا موضعی رنین- آنژیوتانسین در فرایند‌های طولانی‌مدت کنترل‌‌کننده قلب و عروق نقش دارند. این مطالعه به منظور شناخت تغییرات ایجاد شده در عملکرد سیستم رنین- آنژیوتانسین موضعی در عروق اندام تولید ‌مثل جنس نر بدنبال افزایش فعالیت عمومی این سیستم در اثر القای پرفشاری خون کلیوی مدل گلدبلاتی انجام گرفت. روش کار: در این مطالعه تجربی تعداد 30 سر موش صحرایی بطور تصادفی در سه گروه آزمون، شاهد و کنترل‌ سنی قرار گرفتند در حیوانات گروه آزمون بعد از بیهوشی با تیوپنتال سدیم (50mg/kg, I.p) با گذاشتن گیره نقره‌ای در شریان کلیوی سمت چپ، پرفشاری خون کلیوی در این گروه القاء گردید. در حیوانات گروه شاهد بعد از بیهوشی و شکاف پهلوی چپ و جدا‌کردن شریان کلیوی بدون نصب گیره نقره‌ای محل عمل بخیه‌ گردید. بعد از پایان زمان آزمایشات، بدنبال بیهوشی با تیوپنتال سدیم (50mg/kg, I.p) اقدام به خون‌گیری از حیوانات و سپس بیضه‌ها همراه با مجاری دفران خارج و پس از وزن نمودن، تعداد اسپرمهای موجود در این مجاری شمارش گردیدند. فعالیت رنین پلاسما با استفاده از کیت در پلاسمای خون حیوانات اندازه‌گیری شد. نتایج: اندازه فشار‌خون سیستولی در حیوانات گروه آزمون بدنبال القای پرفشاری‌خون با قبل از القا در این گروه و با فشارخون حیوانات گروه‌های شاهد و کنترل‌ سنی تفاوت معنی‌‌داری داشت (P<0.05). تعداد اسپرم در مجاری دفران، وزن بیضه‌ها و میزان فعالیت رنین پلاسما در گروه آزمون با حیوانات گروه‌های شاهد و کنترل‌ سنی تفاوت معنی‌داری داشت(P<0.05). نتیجه نهایی: نتایج حاصله از این مطالعه نشاندهنده القای فعالیت سیستم رنین- آنژیوتانسین بافتی یا موضعی بدنبال افزایش فعالیت سیستم رنین- آنژیوتانسین عمومی در اثر افزایش فعالیت رنین با منشاء کلیوی می‌باشد. نتایج بدست آمده تاکیدی بر مطالعات قبلی در خصوص وجود یک RAS (Rennin- Angiotensin System) کلاسیک در اندام تولید‌مثل جنس نر می‌باشد.