نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعلنی, بهرنگfa_IR
dc.contributor.authorانصارین, خلیلfa_IR
dc.contributor.authorسلمی زاده, محمدجوادfa_IR
dc.contributor.authorچراغی, ابراهیمfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:23:17Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:23:17Z
dc.date.available1399-08-22T00:23:17Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:23:17Z
dc.date.issued2008-12-01en_US
dc.date.issued1387-09-11fa_IR
dc.identifier.citationعلنی, بهرنگ, انصارین, خلیل, سلمی زاده, محمدجواد, چراغی, ابراهیم. (1387). مقایسه تغییرات نشانگرهای زیستی آنتی ژن کارسینوژن جنینی ، قطعه محلول سیتوکراتین 19 و آنزیم تلومراز در نمونه های بیماران مبتلا به سرطان یاخته های کوچک و غیر کوچک ریه. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 15(3), 18-24.fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-353-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498245
dc.description.abstractمقدمه و هدف: امروزه نقش نشانگرهای توموری در تشخیص و پیش آگهی سرطان ریه تحت مطالعه و بررسی می باشد. در این مطالعه ارتباط سطوح سرمی نشانگر های توموری آنتی ژن کارسینوژن جنینی و قطعه محلول سیتوکراتین 19 (Cyfra21-1) با فعالیت آنزیم تلومراز در سطح بیوپسی بیماران مبتلا به سرطان ریه و گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: در این مطالعه موردی- شاهدی تعداد 50 فرد مبتلا به سرطان ریه به عنوان گروه مورد و 20 بیمار مبتلا به بیماریهای غیرتومورال ریوی به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. میزان فعالیت تلومراز با روش PCR–ELISA در نمونه های بیوپسی و سطوح سرمی آنتی ژن کارسینوژن جنینی و قطعه محلول سیتوکراتین 19 به روش الیزا اندازه گیری شد و داده های حاصله با استفاده از آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین غلظت سرمی آنتی ژن کارسینوژن جنینی، قطعه محلول سیتوکراتین 19 به همراه فعالیت آنزیم تلومراز نمونه های بیوپسی در بیماران بطور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود. همبستگی مستقیم و معنی داری بین غلظت های سرمی آنتی ژن کارسینوژن جنینی و قطعه محلول سیتوکراتین 19 دیده شد. بین سطوح سرمی آنتی ژن کارسینوژن جنینی و قطعه محلول سیتوکراتین 19 با فعالیت آنزیم تلومراز در سطح بیوپسی بیماران همبستگی مثبت معنی داری مشاهده شد. میانگین غلظت سرمی قطعه محلول سیتوکراتین 19 وآنتی ژن کارسینوژن جنینی افراد مبتلا به کارسینومای یاخته غیر کوچک نسبت به کارسینومای یاخته کوچک بالا و معنی دار دیده شد. بیماران مبتلا به کارسینومای یاخته کوچک میانگین غلظت تلومراز بالا و معنی داری نسبت به کاسینومای یاخته غیر کوچک داشتند. نتیجه نهائی: بر اساس یافته های این مطالعه می توان فرض پیشنهاد نمود که اندازه فعالیت آنزیم تلومراز در سطح بیوپسی برای تشخیص نوع یاخته های کوچک سرطان ریه و غلظت سرمی آنتی ژن کارسینوژن جنینی برای کارسینومای بشره ای و قطعه محلول سیتوکراتین 19 برای کارسینومای سنگفرشی یاخته های غیر کوچک سرطان ریه مورد استفاده قرار گیرد.fa_IR
dc.format.extent200
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.subjectتلومرازfa_IR
dc.subjectسرطان ریهfa_IR
dc.subjectقطعه محلول سیتوکراتین 19fa_IR
dc.subjectکارسینوژنfa_IR
dc.subjectسایر تخصص هاي بالينيfa_IR
dc.titleمقایسه تغییرات نشانگرهای زیستی آنتی ژن کارسینوژن جنینی ، قطعه محلول سیتوکراتین 19 و آنزیم تلومراز در نمونه های بیماران مبتلا به سرطان یاخته های کوچک و غیر کوچک ریهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume15
dc.citation.issue3
dc.citation.spage18
dc.citation.epage24


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد