نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorهاشمیان, فرنازfa_IR
dc.contributor.authorفراهانی, فرهادfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:23:10Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:23:10Z
dc.date.available1399-08-22T00:23:10Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:23:10Z
dc.date.issued2005-12-01en_US
dc.date.issued1384-09-10fa_IR
dc.identifier.citationهاشمیان, فرناز, فراهانی, فرهاد. (1384). فراوانی پولیپوز بینی در رینوسینوزیت مزمن و نقش معاینه آندوسکوپیک در تشخیص آن. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 12(3), 20-23.fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-530-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498234
dc.description.abstractمقدمه و هدف : رینوسینوزیت حاد ومزمن یکی از شایعترین بیماریها در سطح جهان بوده و پولیپوزیس یکی از عوارض رینوسینوزیت مزمن آلرژیک یا التهابی محسوب میشود.  هدف از این مطالعه تعیین همراهی پولیپوزیس با رینوسینوزیت مزمن در بیمارانی است که تحت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوس قرار گرفته اند. روش کار : در این مطالعه توصیفی ـ مقطعی 192 بیمار مبتلا به رینوسینوزیت مزمن که طی سالهای 79 تا 82 در بیمارستان امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی همدان تحت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوس قرار گرفته بودند بررسی شده اند. تمامی بیمارانی که با شکایت های مربوط به رینوسینوزیت مزمن مراجعه می کردند توسط متخصص گوش وحلق وبینی معاینه شده سپس در صورتیکه علائم بالینی شواهدی از رینوسینوزیت مزمن را نشان میداد پس از درمانهای مناسب علاوه بر آندوسکپی تشخیصی و سی تی اسکن کرونال استاندارد از بینی وسینوسهای پارانازال ، در صورت وجود اندیکاسیون جراحی تحت عمل جراحی آندوسکوپیک سینوس قرار می گرفتند. سپس بیمارانی که دارای پولیپ بودند تا یکسال پیگیری شده و از نظرعود پولیپ بررسی می شدند و اطلاعات مربوطه درچک لیست ثبت ونتایج توسط برنامه  SPSSآنالیز می شد. نتایج : در این مطالعه شیوع پولیپ در بیماران با رینوسینوزیت مزمن 77 نفر (40%) بود. از این تعداد 63.6% مرد و 36.3% زن و میانگین سن بیماران مبتلا به پولیپوزیس 39.2 سال بود. شایعترین سینوس درگیر اتموئید قدامی و بعداز آن سینوس ماگزیلر بود. 43% بیماران سابقه ای از آلرژی را ذکر کرده اند. پس از یکسال پیگیری، میزان عود مجدد پولیپوزیس 6.6% بود. نتیجه نهائی : با توجه به اینکه درصد قابل توجهی از بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن دارای پولیپوزیس بوده و با توجه به علائم آزار دهنده پولیپ بینی و عوارض شدید ناشی از آن و عدم وجود یافته های رادیولوژیک مثبت دال بر وجود پولیپوزیس در بعضی از بیماران ، نقش اندوسکوپی تشخیصی بینی بویژه در اولین مراحل مراجعه بیماران جهت رسیدن به تشخیص سریعتر بارز بوده و تسریع در جراحی آندوسکوپیک این ضایعات نیز مورد تاکید می باشد.fa_IR
dc.format.extent181
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.subjectالتهاب سینوسfa_IR
dc.subjectالتهاب مخاط بینیfa_IR
dc.subjectپولیپوزfa_IR
dc.subjectحساسیتfa_IR
dc.subjectجراحی آندوسکوپیکfa_IR
dc.subjectسایر تخصص هاي بالينيfa_IR
dc.titleفراوانی پولیپوز بینی در رینوسینوزیت مزمن و نقش معاینه آندوسکوپیک در تشخیص آنfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume12
dc.citation.issue3
dc.citation.spage20
dc.citation.epage23


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد