مقایسه اثر فریک سولفات و کلرید روی در کنترل خونریزی کبدی با استفاده از یک مدل حیوانی

Abstract

مقدمه و هدف: کنترل خونریزی پارانشیمی خصوصاً بافت کبد علی رغم پیشرفت علم جراحی، کماکان یکی از چالش های روبروی جراحان برای حفظ جان بیماران می باشد. بنابراین معرفی یک روش موثر در کنترل خونریزی کبدی یکی از اولویت های پژوهشی می باشد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر هموستاتیک فریک سولفات و کلرید روی در کنترل خونریزی بافت پارانشیمی کبدی انجام گردید. روش کار: در این مطالعه تجربی 70 موش نر ویستار به صورت تصادفی ساده در 7 گروه 10 تایی قرار داده شدند. بر روی کبد هر موش برشی به طول 2سانتی متر و عمق 5/0 سانتی متر داده شد و زمان هموستاز با استفاده از غلظت های مختلف فریک سولفات و همچنین کلرید روی (15%، 25%، 50%) و روش کنترل نیز ( بخیه زدن) اندازه گیری شد. همچنین بافت کبدی از نظر تغییرات پاتولوژی پس از یک هفته مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت زمان به دست آمده برای برقراری هموستاز در7 گروه وارد نرم افزار SPSS شده و با آزمون های Kruskal- wallis test و Mann - Whitney مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانگین زمان هموستاز در گروههای غلظتی فریک سولفات 50%، 25% و 15% به ترتیب 1.17±9.50، 2.2±21.80 و 2.7± 37.80 ثانیه بود و در گروههای غلظتی کلرید روی 50%، 25% و 15% به ترتیب 1.75±15.80، 2.57±30.20 و 2.21±49.00 و در گروه کنترل ( بخیه ) میانگین زمان هموستاز 7.30±91.30 بود. زمان برقراری هموستاز ناشی از گروه های غلظتی فریک سولفات و کلرید روی از گروه کنترل به صورت معنادار کمتر بود(P < 0.01). همچنین زمان برقراری هموستاز ناشی از گروه های غلظتی فریک سولفات از گروه کلرید روی به صورت معنادار کمتر بود (P < 0.01). مطالعه پاتولوژی بیشترین فراوانی را در گرید های پایین التهاب بر اساس گریدبندی تعریف شده نشان داد. نتیجه نهایی: فریک سولفات و کلرید روی نسبت به روش بخیه در کنترل خونریزی کبدی به زمان کمتری برای برقراری هموستاز نیاز دارند و فریک سولفات نیز نسبت به کلرید روی ماده هموستاتیک موثرتری در کنترل خونریزی کبد در مدل حیوانی می باشد.