مقایسه دو روش E.test و دیسک دیفیوژن آگار در تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی سویه های اشرشیا کلی جدا شده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی تهران

Abstract

مقدمه و هدف: عفونت ادراری یکی از شایعترین عفونت های باکتریایی است و اشرشیاکلی بعنوان یکی از مهمترین عوامل عفونت ادراری شناخته شده است. به دلیل افزایش مقاومت باکتریها به آنتی بیوتیکها روش های قابل اطمینان برای تعیین مقاومت باکتریها در درمان و ارزیابی عفونت ادراری اهمیت ویژه ای دارند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه و ارزیابی دو روش دیسک دیفیوژن آگار (بادیسکهای ایرانی و ایتالیایی) و روش E.test (سوئدی) برای تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی باکتریهای اشرشیاکلی جدا شده از موارد عفونت ادراری می‎باشد.

روش کار: این مطالعه بر روی 250 نمونه اشرشیاکلی جدا شده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری در بیمارستان شریعتی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1384 انجام گرفت. حساسیت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن آگار با دیسکهای ایرانی و ایتالیایی برای آنتی بیوتیکهای باکتریم، جنتامایسین، فورودانتین، سفتازیدیم و سیپروفلوکساسین انجام گرفت. حداقل غلظت مهارکننده رشد باکتری (MIC) به روش E.test بر روی همان آنتی بیوتیکیها صورت پذیرفت و کلیه تست ها در محیط مولر هینتون آگار انجام گرفت.

نتایج: E.test در مقایسه با روش دیسک دیفیوژن آگار بادیسکهای ایرانی اختلاف قابل ملاحظه ای در تطابق آنتی بیوتیکها (حداکثر 37.8%) نشان داد بطوریکه در مورد آنتی بیوتیکهای سفتازیدیم و جنتامایسین در مقایسه روش ایرانی و E.test به ترتیب 76.8% و 62.2% تطابق وجود داشت. در حالی که E.test در مقایسه با دیسک دیفیوژن آگار با دیسکهای ایتالیایی اختلاف کمتری را نشان داد (حداکثر 11.2%).

نتیجه‌نهایی: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‎دهد که روش دیسک دیفیوژن آگار ایرانی می‎تواند به عنوان یک روش غربال اولیه برای تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی E.coli بکار رود و از روش دیسک دیفیوژن آگار ایتالیایی و به مراتب از E.test حساسیت کمتری دارد. پس از مقایسه هر سه روش، E.test حساسترین روش بوده و دوز موثر آنتی بیوتیک را برای درمان و جلوگیری از بروز مقاومت آنتی بیوتیکی مشخص می‎نماید.