نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمظاهری, شهیرfa_IR
dc.contributor.authorرضایی, علی اکبرfa_IR
dc.contributor.authorحسین زاده, اکرمfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T00:21:50Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T00:21:50Z
dc.date.available1399-08-22T00:21:50Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T00:21:50Z
dc.date.issued2007-09-01en_US
dc.date.issued1386-06-10fa_IR
dc.identifier.citationمظاهری, شهیر, رضایی, علی اکبر, حسین زاده, اکرم. (1386). بررسی ده ساله خصوصیات اپیدمیولوژیک و بالینی بیماران مبتلا به سندرم گیلن- باره بستری در بیمارستان سینا شهر همدان. مجله پزشكي باليني ابن سينا, 14(2), 56-60.fa_IR
dc.identifier.issn2588-722X
dc.identifier.issn2588-7238
dc.identifier.urihttp://sjh.umsha.ac.ir/article-1-432-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/498085
dc.description.abstractمقدمه و هدف: بعد از ریشه‌کنی فلج اطفال از ایران، سندرم گیلن- باره شایعترین دلیل فلج شل حاد می‌باشد. مطالعات محدودی به بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک و بالینی این بیماری در کشور ما پرداخته‌اند از این رو، این مطالعه در پی آن است تا با بررسی 10 ساله بیماران مبتلا به سندرم گیلن ـ باره در مرکز آموزشی درمانی سینا شهر همدان به بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک و بالینی این بیماران بپردازد. روش کار: در یک مطالعه توصیفی گذشته‌نگر، پرونده 80 بیمار بستری در بیمارستان با تشخیص گیلن ـ بــاره طی سالهای 1373 لغایت 1383 مورد بررسی قرار گرفت. 29 بیمار به دلیل عدم وجود اطلاعات کافی از مطالعه خارج شدند. خصوصیات اپیدمیولوژیک و بالینی، عوامل خطر، یافته‌های پاراکلینیکی و پروتکل‌های درمانی مورد بررسی قرار گرفت. بهبودی کامل در این تحقیق بهبود و رفع تمامی علائم بالینی چهار هفته بعد از شروع درمان و بهبودی نسبی بهبود علائم بالینی و عدم حذف کامل آن طی مدت یاد شده در نظر گرفته شد. اطلاعات فوق به صورت دستی استخراج و توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از 51 بیمار مورد بررسی 36 نفر (70.59%) مرد و 15 نفر (29.41%) زن بودند. نسبت ابتلا 2.4 مرد به یک زن بود. محدوده سنی بیماران بین 3 تا 85 سال قرار داشت. بیشتر بیماران در محدوده سنی بین 11 الی 20 سال قرار داشتند. شغل 13 نفر (25.54%) از بیماران دانش‌آموز، 11 نفر (21.6%) خانه‌دار، 11 نفر (21.6%) کشاورز و 7 نفر (13.6%) کارگر بودند. در 29 بیمار (56.84%) عوامل خطری همانند سابقه بیماری تنفسی، بیماری گوارشی، جراحی و تب مورد وجود داشت. بهبودی کامل در 17 بیمار (33.32%)، بهبودی نسبی در 28 بیمار (54.88%) و عدم بهبودی در 5 بیمار (9.8%) گزارش گردید. عدم بهبودی در 3 مورد (8.38%) از 35 بیمار تحت درمان با IVIG به تنهایی یا همراه با درمانهای کمکی، در 2 مورد از 9 بیمار (22.23%) تحت درمان با پلاسما فرزیس و در 5 مورد (62.5%) از 8 بیمار تحت درمان با کورتیکواستروئید مشاهده شده است. نتیجه نهایی: نتایج حاصل از این تحقیق با مطالعات دیگر دارای تفاوتهایی در نسبت ابتلا مرد به زن، پراکندگی سنی و پروتکلهای درمانی به کار رفته بود. از این رو مد نظر قرار دادن الگوهای جغرافیایی بیماری جهت درمان هر چه بهتر بیمار توصیه می‌گردد.fa_IR
dc.format.extent162
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی همدانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله پزشكي باليني ابن سيناfa_IR
dc.relation.ispartofAvicenna Journal of Clinical Medicineen_US
dc.subjectسندرم گیلن باره ـ درمانfa_IR
dc.subjectسندرم گیلن باره ـ همه گیرشناسیfa_IR
dc.subjectسایر تخصص هاي بالينيfa_IR
dc.titleبررسی ده ساله خصوصیات اپیدمیولوژیک و بالینی بیماران مبتلا به سندرم گیلن- باره بستری در بیمارستان سینا شهر همدانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume14
dc.citation.issue2
dc.citation.spage56
dc.citation.epage60


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد