مقایسه اثر وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم بر آستانه تشنجات کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری

Abstract

مقدمه و هدف: وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم، مسدود کننده های کانالهای کلسیمی با کاربرد وسیع برای درمان بیماریهای قلبی- عروقی می باشند. چندین مطالعه نشان داده اند که مسددهای کانالهای کلسیمی دارای اثرات ضد تشنجی در مدلهای حیوانی مختلف هستند ( اما در همه مدلها این اثرات نشان داده نشده است). هدف از این مطالعه، تعیین اثر وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم بر آستانه تشنجات کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول و مقایسه این اثرات در موش سوری می باشد.

روش کار: در این مطالعه تجربی 320 رأس موش سوری به 32 گروه 10 تایی تقسیم شدند. موشهای سوری گروه مورد دوزهای 0.5، 1، 2.5، 5، 10 و 20mg/kg از مسددهای کانالهای کلسیمی را به صورت داخل صفاقی قبل از تعیین آستانه تشنجات ناشی از پنتیلن تترازول وریدی و موشهای گروه کنترل نرمال سالین دریافت کردند. بعد از انجام آزمایشات اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمونهای آماری توکی و آنوا آنالیز گردیدند.

نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که آستانه تشنجات کلونیک در گروه کنترل برابر با 0.42±33.4 میلی گرم بر کیلوگرم بود. در حیواناتی که قبلاً وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم تجویز شده بود، آستانه تشنجات به صورت وابسته به دوز افزایش یافت. مقایسه ما بین مسددهای کانالهای کلسیمی نشان داد که بیشترین و کمترین اثر ضد تشنجی را به ترتیب دیلتیازم و وراپامیل داشتند.

نتیجه نهایی: نتایج بدست آمده از فعالیت ضد تشنجی مسددهای کانالهای کلسیمی احتمالا به دلیل اثر آنتاگونیستی بر کانالهای کلسیمی وابسته به ولتاژ است.