ساخت و بهینه سازی کانال هدایت عصبی ژلاتین/ نانو شیشه زیستی جهت ترمیم عصب محیطی

Abstract

مقدمه و هدف: صدمه به عصب محیطی در بیماران مبتلا به تروما شایع است و 4.5% از آسیب های وارده به بافت نرم با نقص اعصاب محیطی همراه می باشد. آسیب اعصاب محیطی منجر به کاهش عملکرد و تغییر شکل دائمی عصب می گردد. طراحی کانالهای تشکیل شده از مواد طبیعی و مصنوعی، در حال حاضر برای بازسازی بافت آسیب دیده به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعه کانال هدایت عصبی تشکیل شده از از ژلاتین و نانو شیشه زیستی برای ترمیم عصب محیطی سنتز شد. روش کار: در این مطالعه تجربی کانال های هدایت عصبی از مخلوط محلول آبی ژلاتین با پودر نانو ساختاری شیشه ی زیستی فعال سنتز شده به روش سل ژل، تهیه شد. بعد از تهیه محلول، قالب مورد نظر را در داخل محلول غوطه ور کرده و توسط فرآیند خشک سازی انجمادی، محتوای آب آن توسط تصعید خارج گردید .کانال ها با قطر داخلی و خارجی به ترتیب 1.6 و 2.2 میلی متر و طول 12 میلی متر طراحی شدند. جهت بررسی میزان زیست سازگاری کانال های تهیه شده از دو تست سمیت، توسط سلول های تخمدان همستر چینی و تست MTT توسط سلول های Miapaca-2 (سلولهای رده سرطان پانکراس) استفاده شد. نتایج: ویژگی های پودر نانو شیشه زیستی و کانال ها با استفاده از میکروسکوپ انتقال الکترونی، میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف سنجی مادون قرمز و پراش اشعه ایکس مشخص شد. نتایج دو تست سمیت سلولی نشان داد که کانال ها سمیت نداشتند و سلول ها به دیواره کانال متصل شده بودند. نتیجه نهایی: بر اساس نتایج بدست آمده، کانال نانو شیشه زیستی/ ژلاتین کاندیدای مناسبی برای انجام مطالعات ترمیم عصب محیطی می باشد.