بررسی ارتباط بین حساسیت صوتی سیستم دهلیزی و توانایی تشدید رفلکس عضلانی برانگیخته صوتی گوش میانی در بزرگسالان دارای شنوایی طبیعی

Abstract

مقدمه و هدف: سیستم دهلیزی به صدا حساس است و بیشترین حساسیت صوتی متعلق به ساکول است.آوران های دهلیزی تا عضلات گوش میانی (از قبیل عضله رکابی) امتداد دارند. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین شنوایی دهلیزی با رفلکس عضلانی برانگیخته ی صوتی گوش میانی با محرک 500 هرتز بود. روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی - مقایسه ای و محل آن بخش شنوایی شناسی کلینیک تخصصی وفوق تخصصی شیخ الرئیس همدان بود. گروه مطالعه را 30 فرد مبتلا به حس سرگیجه و 30 فرد سالم تشکیل می دادند. معیار ورود به مطالعه، طبیعی بودن عملکرد شنوایی افراد براساس آزمون های ادیومتری صوت خالص، ایمیتانس آکوستیک و امتیاز بازشناسی گفتار بود. براساس آزمون رفلکس صوتی مسیر همان طرفی با محرک 500 هرتز به دو گروه طبیعی وغیر طبیعی تقسیم بندی شدند، سپس تحت ارزیابی آزمون cVEMPs قرار گرفتند و در خاتمه به سه گروه N، CVUA و IVA طبقه بندی شدند. نتایج: سی گوش مبتلا (IVA) با کاهش حساسیت تحریک پذیری سیستم دهلیزی که نتایج غیرطبیعی در آزمون cVEMPs داشتند، در ارزیابی رفلکس صوتی با صوت خالص 500 هرتز نیز غیرطبیعی بودند. در صورتیکه گوش های غیر مبتلا (CVUA) و طبیعی (N) نتایج طبیعی داشتند. مقایسه ی میانگین های cVEMPs (p13 و (n23و رفلکس صوتی با صوت خالص 500 هرتز در بین سه گروه معنی دار بود. ارتباط بین آستانه ی رفلکس صوتی با صوت خالص 500 هرتز و زمان تاخیر p13 معنی دار بود. ارتباط معنی داری بین زمان تاخیر n23 و آستانه ی رفلکس صوتی با صوت خالص 500 هرتز مشاهده گردید. نتیجه نهایی: تحریک صوتی سیستم دهلیزی در بزرگسالان با شنوایی طبیعی، توانایی ایجاد رفلکس عضلانی برانگیخته ی صوتی گوش میانی با محرک 500 هرتز را تشدید می نماید.