بقای 5 ساله بیماران سکته قلبی ساکن بندر بوشهر

Abstract

مقدمه و هدف: امروزه، بیماری سکته قلبی حاد یکی از علل اصلی مرگ و میر در جوامع بشری است.سکته قلبی علاوه بر ناتوان کردن بیماران، هزینه های سنگینی را به جوامع وارد می سازد. با توجه به نقش برخی متغیرها در روند بیماری در این مطالعه سعی شده است میزان بقای بیماران و برخی عوامل موثر بر آن در بندر بوشهر که میزان سکته قلبی نسبتا بالایی دارد مورد بررسی قرار گیرد. روش کار: در این مطالعه که بصورت همگروهی گذشته نگر انجام شد، 197 بیمار که با تشخیص سکته قلبی حاد طی سالهای 1380-1376 به بیمارستانهای بندر بوشهر مراجعه کرده و بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. افرادی وارد مطالعه شدند که ساکن بندر بوشهر بوده و برای اولین بار سکته قلبی حاد کرده بودند. ضمن بررسی مدت زمان بقاء طی 5 سال بعد از اولین سکته قلبی ، تاثیر عواملی مانند سن بیمار هنگام بروز سکته، جنس و زمان وقوع سکته در طی شبانه روز، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، کلسترل سرم تام، LDL و HDL آنان مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج: متوسط زمان بقای بیماران طی 5 سال بعد از اولین سکته قلبی حدود 53.7 ماه (53.5 ماه برای مردان و 54.4 ماه برای زنان ؛P>0.05 ) بدست آمد. از بین عواملی مانند جنس، سن، میزان کلسترل سرم، LDL، HDL، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک بیمار در هنگام بروز اولین سکته قلبی وهمچنین زمان وقوع سکته در طول شبانه روز، تنها اثر سن بیمار در هنگام وقوع سکته بر روی زمان بقای بیماران تاثیر مثبت داشت (P=0.018). این مطالعه نشان داد که موارد مرگ ومیر اتفاق افتاده در پذیرش های بیمارستانی بندر بوشهر با علت سکته قلبی در یک ماه تقریبا برابر با یک درصد (SE=0.0007) و در طی یکسال و 5 سال به ترتیب 8.6 درصد (SE=0.0056) و 13.7 درصد (SE=0.0084) می باشد. طبق الگوی فصلی سکته قلبی، بیشترین میزان وقوع سکته به ترتیب درفصلهای پاییز و تابستان اتفاق افتاده و اکثر سکته های قلبی در ساعات اولیه صبح بوده است. نتیجه نهایی: میزان بقاء 5 ساله در بیماران مورد بررسی برابر 86.3% بود که نسبت به سایر مطالعات داخلی و خارجی بیشتر می باشد. میزان بقای مردان بعد از وقوع اولین سکته قلبی در مقایسه با زنان تفاوت معنی داری نداشت.