بررسی وضعیت حمایت اجتماعی در بیماران همودیالیزی شهر زنجان

Abstract

سابقه و هدف: نارسایی مزمن کلیوی و همودیالیز شیوه زندگی فرد را تحت تأثیر قرار داده و باعث مشکلات جسمی، روانی واجتماعی می شود. حمایت اجتماعی به عنوان یکی از مکانیسم‌های مقابله‌ای دارای قدرت تأثیر بر بهبود وضعیت سلامت و کیفیت زندگی بیماران مزمن می‌باشد. هدف این پژوهش تعیین وضعیت حمایت اجتماعی بیماران همودیالیزی شهر زنجان می باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی تعداد 84 بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی زنجان در سال 1389 به صورت سرشماری انتخاب گردیدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه حمایت اجتماعی ترکیبی (پرسشنامه حمایت اجتماعی نوربک) حاوی 29 سؤال در سه بخش حمایت عاطفی، حمایت ابزاری وحمایت اطلاعاتی مورد سنجش قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS16 تحلیل شدند. یافته‌ها: 50 درصد بیماران زن، 8/79 درصد متاهل و 19 درصد بیکار بودند. 5/78درصد بیماران حمایت عاطفی ، 3/20درصد حمایت اطلاعاتی و 7/29 درصد حمایت ابزاری مطلوبی داشتند. حمایت اجتماعی کلی مطلوب در بین بیماران 5/40 درصد بود. با استفاده از ازمون کای‌دو رابطه معنی‌داری بین جنسیت، محل انجام دیالیز، نوع شغل، تاهل، تحصیلات و حمایت اجتماعی دیده نشد (P>05/0).نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه و باتوجه به رابطه مستقیم بین حمایت اجتماعی و کیفیت زندگی و میزان بقاء بیماران همودیالیزی، پیشنهاد می شود حمایت اجتماعی به خصوص در ابعاد اطلاعاتی و ابزاری از این بیماران توسط کادر درمان و مسئولین انجمن های حمایت از بیماران کلیوی افزایش یابد.