اثر عصاره گیاه مریم گلی (Salvia officinalis L.) بر غلظت مالون دی آلدئید در مواجهه با استرس اکسیداتیو ناشی از تزریق درون بطنی مغزی استرپتوزوتوسین در موش‌های صحرایی نر

Abstract

سابقه و هدف: استرس اکسیداتیو نتیجه عدم تعادل بین سیستم های اکسیداتیو و آنتی اکسیدان بدن می‌باشد. استرس اکسیداتیو در مغز موجب اختلال در عملکرد مغز، تخریب نورون ها و بیماریهایی چون آلزایمر می‌شود. در این مطالعه تجربی ما اثر حفاظتی عصاره گیاه مریم گلی را در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از استرپتوزوتوسین در مغز موش های صحرایی مورد بررسی قرار دادیم.روش بررسی: در این تحقیق موش های صحرایی نر نژاد ویستار، در گروه های کنترل، شم و تجربی تقسیم شدند. عصاره مریم گلی با غلظت های mg/kg 25، 50 و 100، به مدت 3 هفته روزانه به صورت درون صفاقی تزریق شد. در پایان هفته دوم، جراحی جهت کانول گذاری در بطن راست انجام گرفت و در پایان هفته سوم، استرپتوزوتوسین (STZ) با غلظت mg/kg3 در بطن راست مغز تزریق شد. در پایان هفته چهارم مغز موش‌ها خارج شد و در پایان سطح مالون دی آلدئید (MDA) در بافت نیمکره‌های مغز اندازه گیری شد.یافته‌ها: در گروه دریافت کننده STZ سطح MDA به طور معنی‌داری نسبت به گروه کنترل و شم افزایش یافت (001/0P <)، در حالی که تزریق درون صفاقی دوزهای مختلف عصاره برگ گیاه مریم گلی، به طور معنی‌داری سطح MDA را نسبت به گروه دریافت کننده STZ کاهش داد (001/0P <). نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که عصاره مریم گلی می‌تواند از استرس اکسیداتیو القا شده با تزریق درون بطنی استرپتوزوتوسین در بافت نیمکره‌های مغز موش صحرایی جلوگیری نماید.