افزایش کارایی فرمولاسیون پودر خشک فلوتیکازون پروپیونات جهت استنشاق در بیماران ریوی

Abstract

سابقه و هدف: کورتیکواستروئیدهای استنشاقی، درمان اصلی بیماران آسمی و احتقان ریوی مزمن (COPD) هستند. فلوتیکازون پروپیونات درمیان چربی دوست ترین استروئیدها (انحلال در آب ~ mg/ml10.)، کارایی درمانی­اش در بسیاری از مطالعات به اثبات رسیده است. اضافه کردن مواد حامل متفاوت به پودر خشک استنشاقی که در این مطالعه بررسی شد، کارایی فرمولاسیون را می تواند تغییر دهد، که می توان آن را به تنوع اتصالات بین ذرات دارو و حامل نسبت داد.

روش بررسی: برای رسیدن به این هدف، دو نوع حامل متفاوت را برای اختلاط با دارو در زمان­های متفاوت جهت تسهیل جریان پذیری پودر در حین فرایند ساخت از یک سو و کمک به سیالیت در حین استنشاق از سوی دیگر، به کار بردیم. فرمولاسیون پودر خشک نهایی از نظر یک­نواختی محتوای دارو پس از اختلاط فیزیکی، شکل ذرات و جایگزینی استنشاقی برون تنی مورد بررسی قرار گرفتند، که آزمون آخر با استفاده از دستگاه (ACI)Anderson cascade impactor و ®Cyclohaler تک دوز انجام شد.

یافته­ها: نتایج نشان دادند که بالاترین کسر ذرات ریز (FPF) و دوز ذرات ریز(FPD) مربوط به فرمولاسیونی بود که حاوی فلوتیکازون و مانیتول بود که به مدت 30 دقیقه به طور فیزیکی مخلوط شده بودند.

نتیجه­گیری: استفاده از مانیتول به عنوان حامل درشت می تواند خصوصیا ت فیزیکی و نیز رفتار آیروسل شدن را در فرمول نهایی بهبود دهد.

واژگان کلیدی :(DPI)پودر خشک استنشاقی ، فلوتیکازون پروپیونات، لاکتوز، مانیتول.