اثرعصا‌ره‌ قلبی نوزاد موش NMRI بر تمایزسلول‌های بنیادی بند ناف موش NMRI

Abstract

سابقه و هدف: سلول‌های بنیادی مزانشیمی بند ناف، سلول‌های پرتوانی هستند که قابلیت تبدیل و تمایز به انواع مختلفی از سلول‌‌ها را دارند. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیرات القایی عصاره‌ قلبی نوزاد موش NMRI بر سلول‌های بنیادی مزانشیمی بند ناف جنین موش NMRI بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ابتدا سلول‌های بنیادی از بند ناف جنین‌های 18-16 روزه جدا و کشت داده شدند. پلیت حاوی سلول‌های بنیادی در انکوباتور CO2 که در دمای 5/36 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 5 درصد تنظیم شده بود انکوبه شد و از 7 تا 10 روز پس از کشت به فاصله چهار روز در میان به پلیت‌‌ها 40 لاندا عصاره‌ قلب موش 14 روزه اضافه شد. پس از 21 روز از اضافه کردن اولین عصاره‌ قلبی سلول‌های مزانشیمی شروع به تمایز به سمت سلولهای شبه قلبی کردند. به منظور بررسی میزان بیان مارکر‌های خاص سلول‌های قلبی از روش ایمنوسیتوشیمی استفاده گردید. برای این منظور از آنتی بادی اولیه آلفا اسموس ماسل اکتین به عنوان مارکر سلول‌های قلبی استفاده شد. یافته‌ها: تغییرات مورفولوژیکی و مطالعات ایمنوسیتوشیمی وجود پروتئین آلفا اسموس ماسل اکتین که نشان دهنده‌ تمایز سلول‌های مزانشیمی به سلول‌های عضلانی شبه قلب است را نشان داد. نتیجه‌گیری: سلول‌های مزانشیمی بنیادی بند ناف توانایی تمایز به سلول‌های شبه قلبی در حضور عصاره قلبی را دارند و این توانایی تحت تاثیر فاکتور‌های رشد القایی موجود در عصاره مذکور مشاهده گردید. واژگان کلیدی: بند ناف، سلول‌های بنیادی مزانشیمی، عصاره قلبی، تمایز، سلول‌های شبه قلبی.