بررسی شیوع نقص دیدرنگی در دانش آموزان پسر شهر تهران

Abstract

سابقه و هدف: نقص دید رنگی عارضه ای نسبتا شایع است که در جنس مذکر بیشتر دیده می شود. اکثر انواع اختلال دید رنگی ارثی و گاه اکتسابی است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی فراوانی نسبی نقص دید رنگی در دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی در شهر تهران و تعیین شیوع انواع کوررنگی در آنها است.روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی 500 دانش آموز پسر مقطع راهنمایی در 5 منطقه جغرافیایی شهر تهران انجام شد. همه دانش آموزان ازطریق نمونه گیری تصادفی و روش خوشه ای طبقاتی انتخاب و توسط آزمون تشخیصی دفترچه مخصوص "ایشی هارا (Ishihara)" ازنظر کوررنگی مورد مطالعه قرار گرفتند.یافته ها: 26 (2/5%) دانش آموز پسر مبتلا به کوررنگی بودند که از این تعداد 18 نفر دچار نقص نسبی و 8 نفر کوررنگی کامل بودند. از بین دانش آموزان دچار نقص نسبی کوررنگی، 12 نفر دوترانومالی (4/2% کل) و 6 نفر پروتانومالی (2/1% کل) داشتند و از بین دانش آموزان دچار نقص کوررنگی کامل، 3 نفر دوترانوپیا (6/0 درصد کل) و 5 نفر پروتانوپیا (1% کل) داشتند.نتیجه گیری: فراوانی نقص دید رنگی در این مطالعه کمی کمتر از نتایج سایر کشورهاست. تحقیقات انجام شده برروی کوررنگی در ایران اندک است و بررسی های وسیع تر در هر دو جنس و ارزیابی با آزمون های دیگر کوررنگی می تواند راهگشای یافتن این نقیصه باشد تا فرد بتواند با دید بازتری برای آینده خود برنامه ریزی کند.