اثر ویتامین D در درمان نشانه‌های ناشی از نوروپاتی محیطی در بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین(ع) تهران در سال 1394

Abstract

سابقه و هدف: مطالعات محدودی به بررسی ارتباط کمبود ویتامین D با نوروپاتی دیابتی پرداخته­اند. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ویتامین D بر درمان نشانه­ های ناشی از نوروپاتی محیطی دیابتی طراحی شد.

روش بررسی: در این مطالعه مداخله­ ای نیمه تجربی، 30 نفر از بیماران دیابتی بالای 35 سال مبتلا به نوروپاتی محیطی که سطح سرمی ویتامین D آنها کمتر از ng/ml30 بود به صورت متوالی انتخاب شدند. برای تعیین شدت نشانه های نوروپاتی دیابتی (اطلاعات غیر مستند) از پرسش­نامه NSS (Neuropathy Symptom Score) و درخصوص علایم نوروپاتی (اطلاعات مستند) از پرسش­نامه NDS (Neuropathy Disability Score) استفاده شد. بیماران به مدت10 هفته تحت درمان با هفته­ ای 50000 واحد ویتامین D خوراکی قرار گرفتند.

یافته­ ها: میانگین سنی بیماران 60/1 سال بود و 33 % مرد بودند. 83/3 درصد افراد کمبود سطح ویتامین D (کمتر از mng/mL20) و 7/16 درصد آنان سطح ناکافی ویتامین D سرمی (ng/mL20 تا30) داشتند. میانگین سطح سرمی ویتامین D در ابتدای مطالعه ng/mL 86/5 ± 37/14 بود. برای نمرات NSS، از بین افراد مورد مطالعه نمرات 70 درصد آنان قبل و بعد از تجویز ویتامین D و همچنین میانگین نمرات آنها قبل و بعد از مداخله کاهش معنی ­داری نشان داد (به ترتیب 02/0P= و 05/0P<). در حالی که تغییرات معنی داری در نمرات NDS قبل و بعد از تجویز ویتامین D رخ نداد (748/0p=).

نتیجه­گیری: تجویز ویتامین D به مدت 3 ماه در بیماران دیابتی سبب بهبود نشانه­های ناشی از نوروپاتی دیابتی با توجه به پرسش­نامه NSS گردید، درحالی که در معاینات بیماران با توجه به پرسشنامه NDS تغییری مشاهده نشد.

واژگان کلیدی: ویتامین D، نوروپاتی محیطی، دیابت، مداخله، NSS، NDS.