بررسی ارتباط آنمی با شدت خستگی و کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان تحت شیمی درمانی

Abstract

سابقه و هدف: در بیماران مبتلا به سرطان، خصوصاً بیماران تحت شیمی درمانی، آنمی شایع است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سطح هموگلوبین با شدت خستگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی انجام شد. روش بررسی: در مطالعه توصیفی- همبستگی حاضر از روش نمونه گیری غیر احتمالی مبتنی بر هدف استفاده گردید. 121 بیمار سرپایی مبتلا به سرطان در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات به شیوه مصاحبه جمع آوری گردید. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، فرم انتخاب نمونه، فرم مشخصات دموگرافیک، فرم مربوط به اطلاعات بیماری ودرمان، مقیاس شدت خستگی و پرسش-نامه 30 سوالی سازمان اروپایی تحقیق و درمان سرطان بود. سطح هموگلوبین از پرونده پزشکی بیماران به دست آمد. درجه‌بندی شدت آنمی بر اساس سطح هموگلوبین و مطابق با طبقه بندی انجمن ملی سرطان انجام شد. یافته ها: میزان شیوع آنمی در بیماران مبتلا به سرطان تحت شیمی درمانی 6/63 درصد بود. 57 درصد بیماران آنمی خفیف و 4/6 درصد آنمی متوسط تا شدید داشتند .تفاوت آماری معنی داری در میانگین شدت خستگی (001/0>P ) و کیفیت زندگی (003/0=P) بر حسب سطح هموگلوبین خون وجود داشت. همبستگی منفی و معنی داری بین سطح هموگلوبین با کیفیت زندگی و شدت خستگی وجود داشت (001/0>P). نتیجه گیری: آنمی در مبتلایان به سرطان تحت شیمی درمانی شایع است و طی شیمی درمانی، کاهش سطح هموگلوبین با افزایش شدت خستگی و کاهش کیفیت زندگی همراه است. پرستاران با مداخلات مناسب وآموزش اقدامات خود مراقبتی به بیمار می توانند به کاهش آنمی و خستگی و همچنین ارتقاء کیفیت زندگی کمک نمایند.