اثرات تزریق عصاره بابونه به درون هسته پاراژیگانتوسلولاریس مغز بر علایم قطع مصرف مرفین در موش سفید صحرایی

Abstract

سابقه و هدف: گزارش های قبلی نشان داده اند که استفاده از عصاره گیاه بابونه همراه با مرفین، وابستگی به مرفین را به میزان زیادی کاهش می دهد و تزریق آن قبل از نالوکسان، از بروز سندرم ترک جلوگیری می کند. هسته های لکوس سرولئوس (Lc) و پاراژیگانتوسلولاریس (PGi) در بروز علایم ترک اعتیاد نقش مهمی دارند. این مطالعه به منظور تعین اثرات تزریق عصاره بابونه به درون هسته پاراژیگانتوسلولاریس مغز بر علایم قطع مصرف مرفین در موش صحرایی انجام شد.روش بررسی: تعداد 30 موش نر (با وزن 250 تا 300گرم) بعد از کانول گذاری هسته PGi به کمک جراحی استرئوتاکسی به دو گروه سالین (گروه شاهد، 6=n) و مرفین (24=n) تقسیم شدند. گروه مرفین روزی دو بار و به مدت 7 روز مرفین دریافت داشتند. دوز مرفین در روز اول و دوم 5/2 میلی گرم بر کیلو گرم بود. این دوز در روز های بعد تا روز 6 هر روز دو برابر شد. حیوانات در روز 7، آخرین تزریق که 50میلی گرم بر کیلوگرم بود را دریافت و به 4 زیرگروه تقسیم شدند: گروه مرفین که فقط مرفین دریافت کردند و گروه های سه گانه بابونه. روز هفتم، 5 دقیقه قبل از تزریق نالوکسان، یک میکرولیتر عصاره بابونه (10، 25 و 50 میکروگرم بر میکرولیتر) به درون هسته PGi آنها تزریق شد. در تمام گروه ها 3 ساعت بعد از آخرین تزریق مرفین، 5 میلی گرم بر کیلوگرم نالوکسان تزریق و علایم ترک همچون پریدن و بالا رفتن برای 30 دقیقه مطالعه شد.یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق هر سه دوز عصاره بابونه، به ویژه دوز 25 میکروگرم در میکرولیتر آن، به درون هسته PGi می تواند میزان بروز علایم ترک اعتیاد به مرفین را به طور کاملا معنی دار کاهش دهد.نتیجه گیری: به نظر می رسد تزریق عصاره بابونه به درون PGi می تواند در درمان علایم سندرم ترک اعتیاد به مرفین مفید باشد.