بررسی عوامل زمینه ساز آسپرژیلوزیس در بیماران پر خطر

Abstract

سابقه و هدف: آسپرژیلوزیس مهاجم یک عفونت فرصت طلب در بیماران دچار نقص ایمنی می باشد. آسپرژیلوس اولین عامل مرگ بدنبال پیوند اعضا و مشکلی عمده در درمان بدخیمی های خونی بخصوص لوسمی ها است. علی رغم پیشرفت قابل توجه در کنترل عفونت ها، آسپرژیلوزیس عامل عمده مرگ و میر بعد از پیوند می باشد.روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی و گذشته نگر بر روی 24 بیمار مبتلا به آسپرژیلوزیس که در طی 11 سال (1375 الی 1385) به بخش قارچ شناسی انستیتو پاستور ایران ارجاع شده بودند، انجام گرفت و عوامل زمینه ساز این عفونت بررسی شد. تشخیص بر اساس آزمایش مستقیم و کشت از نمونه بیمار بود.یافته ها: شایع ترین محل جدا شدن قارچ، دستگاه تنفسی در 75 درصد موارد بود. تمام بیماران دارای یک یا بیش از یک عامل زمینه ای جهت ابتلا به عفونت آسپرژیلوزیس بودند. بیشترین عوامل خطر در این بیماران، پیوند عضو، پیوند کلیه، بدخیمی های خونی و بیماری گرانولوماتوز مزمن بود. تب های بدون پاسخ به آنتی بیوتیک ها، اولین و شایع ترین علامت بیماری بود.نتیجه گیری: آگاهی از عوامل خطر عفونت های قارچی مهاجم منجر به پیشرفت های قابل توجهی در کنترل این عفونت ها خواهد شد، هر چند تا کنترل مرگ و میر ناشی از عفونت های قارچی مهاجم در بیماران پرخطر هنوز راه زیادی در پیش داریم. دستیابی به شناخت بیماری و کوشش جهت تشخیص زودهنگام ممکن است در بهبود پیش آگهی بیماری موثر باشد. این بررسی تاکیدی است بر اینکه پزشکان بایستی در مواردی که بیمار تب بدون پاسخ به درمان های رایج دارد، بیماری های قارچی را در نظر داشته باشند.