تأثیر نوتوانی قلبی بر ApoA و ApoB در مردان مبتلا به بیماری قلبی کرونری (CHD) پس از عمل جراحی بای پس عروق کرونر (CABG)

Abstract

سابقه و هدف: نوتوانی قلبی شاخه­ای از طب نوتوانی است که با هدف بهبود عملکرد جسمانی در بیماران مبتلا به آتروسکلروز پس از عمل جراحی انجام می­شود. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تأثیر یک دوره نوتوانی قلبی بر سطوح سرمی ApoA1 و ApoB در مردان میانسال مبتلا به سکته قلبی بود. روش بررسی: آزمودنی­ها از بین مردان میانسالی (50 تا 60 ساله) انتخاب شدند که تحت عمل جراحی CABG قرار گرفته بودند و به دو گروه 10نفره کنترل و تجربی تقسیم شدند. در گروه تجربی، تمرینات هوازی (تردمیل، دوچرخه کارسنج و کارسنج دستی) به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) با شدت 11 تا 13 براساس مقیاس بورگ تحت کنترل پزشک انجام شدند. قبل و بعد از تمرینات سطوح سرمی ApoA1 و ApoB با روش الایزا اندازه گیری شد. یافته­ها: تحلیل یافته­ها با استفاده از آزمون تی وابسته نشان داد که در گروه کنترل هیچ تغییر معنی داری در وزن و BMI و نیز سطوح ApoA1 و ApoB و نسبت ApoB به ApoA1 رخ نداد (05/0<P)، ولی در گروه تجربی، وزن، BMI، ApoB و نسبت ApoB به ApoA1 کاهش معنی دار و ApoA1 افزایش معنی­داری داشتند (05/0>P). براساس نتایج آزمون تی مستقل، تفاوت تغییرات وزن، BMI و ApoA1 بین دو گروه معنی­دار بود (05/0>P). نتیجه­ گیری: هشت هفته نوتوانی قلبی، از طریق افزایش ApoA1 و کاهش ApoB، می­تواند در پیشگیری از خطر سکته مجدد قلبی در مردان میانسال پس از CABG مؤثر باشد.