اثر تریکوستاتین A بر سایتوکاین‌های پیش و ضد التهابی هیپوکامپ در موش-های صحرایی مدل استرس بی‌حرکتی بارداری

Abstract

سابقه و هدف: استرس بی­حرکتی بارداری (Prenatal Restraint Stress; PRS) ناهنجاری­های شناختی-رفتاری و اختلالات نوروپاتولوژیک در نوزادان را به دنبال دارد. مطالعه حاضر به ارزیابی اثر تریکوستاتین A (Trichostatin A; TSA) بر سطح سایتوکاینهای التهابی و ضد التهابی در هیپوکامپ موش­های صحرایی مدل استرس بی­حرکتی بارداری پرداخت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 20 سر موش صحرایی ماده باردار نژاد ویستار به صورت تصادفی به 4 گروه کنترل، PRS+NS، PRS+TSA5 و PRS+TSA10 تقسیم شدند. القاء PRS از روز 13 بارداری، روزانه یک ساعت و به مدت 7 روز اعمال شد. تجویز درون صفاقی TSA دو ساعت قبل از PRS صورت گرفت. در پایان یک ماهگی، سطح هیپوکامپی سایتوکاین­های پیش التهابی نظیر اینترلوکین-1 بتا (IL-1β)، اینترلوکین-6 (IL-6)، فاکتور نکروزدهنده توموری آلفا (TNF-α) و سایتوکاین ضد التهابی اینترلوکین-10(IL-10) با تکنیک الایزا سنجیده شدند. تحلیل آماری با آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukey انجام شد و 05/0˂p معنی­دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: افزایش معنی­دار سایتوکاین­های پیش التهابی و کاهش بیان IL-10 در هیپوکامپ گروه PRS+NS در مقایسه با گروه کنترل دیده شد (05/0˂p). در حالی که تیمار با TSA سطح IL-1β، IL-6و TNF-αرا نسبت به گروه PRS+NS کاهش و بیان IL-10 را به طور معنی­دار و وابسته به دوز افزایش داد (05/0˂p). نتیجه­گیری: به نظر می­رسد TSA با اثرات ضد التهابی خود سبب تعدیل سطح سایتوکاین­های التهابی و کاهش میزان التهاب در هیپوکامپ نوزادانی که در دوران جنینی در معرض استرس بوده­اند، می­شود.