مدل ساختاری سبک‌های دلبستگی، طرحواره‌های ناسازگار اولیه و ابعاد سلامت با میانجی‌گری سبک‌های مقابله با استرس

Abstract

سابقه و هدف: آگاهی از متغیرهای تاثیرگذار بر سلامت از نظر بالینی اهمیت فراوانی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه­ای سبک­های مقابله با استرس در رابطه بین سبک­های دلبستگی و طرحواره های ناسازگار اولیه و ابعاد سلامت انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 500 نفر (250 نفر دختر و 250 نفر پسر) از دانشجویان دانشگاه آزاد واحد علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی 97-96 به صورت نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. از آنها خواسته شد مقیاس­های دلبستگی بزرگسالان، طرحواره­های ناسازگار اولیه، سبک­های مقابله­ای و سلامت عمومی را تکمیل کنند. تحلیل داده­ها با استفاده از روش الگویابی معادلات ساختاری انجام شد. یافته ­ها: مدل آزمون شده از برازش مناسبی برخوردار بود. بین خرده مقیاس­های سبک­های دلبستگی به جز دلبستگی ایمن با ابعاد سلامت رابطه منفی معنی­داری وجود داشت. در مقیاس طرحواره­های ناسازگار اولیه نیز به جز خرده مقیاس دیگر جهتمندی، سایر خرده مقیاس­ها با ابعاد سلامت رابطه منفی معنی­داری داشتند. در مقیاس سبک­های مقابله با استرس، خرده مقیاس راهبردهای مسئله مدار، رابطه مثبت معنی­دار و راهبردهای هیجان مدار رابطه منفی معنی­داری با ابعاد سلامت داشتند. همچنین نتایج نشان داد که سبک­های مقابله با استرس نقش میانجیگری در رابطه بین سبک­های دلبستگی و طرحواره­های ناسازگار اولیه با ابعاد سلامت داشتند. نتیجه­ گیری: این یافته­ها ضمن اشاره به پیچیدگی طبیعت دلبستگی، طرحواره­های ناسازگار اولیه و سبک­های مقابله­ای، به شناخت و مفهوم پردازی متغیرهای مختلف مؤثر برابعاد سلامت تأکید می­کنند.