بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی در درمان باورهای غیر منطقی و اضطراب جوانان دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی زندان مردان ایلام

Abstract

سابقه و هدف: اختلال شخصیت ضداجتماعی، با داشتن ویژگی‌های بارز تکانشگری، هیجانات ناپایدار، پرخاشگری، مشروب خواری و استفاده از مواد مخدر و نیز شروع زود هنگام رفتارهای جنسی در این افراد گاه سبب ساز مشکلات عدیده‌ای برای افراد در تعامل با این شخصیت‌ها و نهایت جامعه می شود. هدف از پژوهش حاضر اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی در درمان باورهای غیر منطقی و اضطراب جوانان دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی زندان مردان ایلام بود. روش بررسی: این پژوهش از نوع نیمه تجربی، با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون بود که به صورت نمونه‌گیری تصادفی ساده از بین تمامی زندانیان دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی در محدوده سنی 18-40 سال زندان مرکزی شهر ایلام با تعداد32 نفر از زندانیان موافق صورت گرفت. افراد انتخابی به طور تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند و با افراد گروه آزمایش مداخله درمانی بر اساس پروتکل رفتار درمانی دیالکتیکی صورت گرفت. لازم به ذکر است در این پژوهش از پرسشنامه‌های چند محوری بالینی میلون و اضطراب بک وباورهای غیر منطقی جونز استفاده شد. یافته‌ها: دربررسی اثربخشی، درمان دیالکتیکی در درمان کلیه زیر مقیاس‌های باورهای غیرمنطقی (05/0p<) و اضطراب (05/0p<) نمونه‌ها تاثیر گذار بود. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی، در مقایسه با گروه کنترل، در درمان هر دو مولفه اضطراب و باورهای غیرمنطقی اثر بخشی معنی‌‌داری دارد.