اثر هروئین های مورد مصرف در ایران بر باروری در موش سوری نر نژاد Balb/c

Abstract

سابقه و هدف: هروئین به عنوان یک ماده مخدر به دو شکل خالص و ناخالص مصرف می شود که اثرات زیانبار آن بر اندامهای مختلف بدن از جمله دستگاه تناسلی مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش بررسی تغییرات میزان ترشح تستوسترون توسط بیضه، تعیین درصد میزان باروری، تغییرات وزن بدن و بیضه و نسبت وزن بیضه به وزن بدن ناشی از اثر هروئین در موش سوری نرنژادBalb/c می باشد. روش بررسی: 90 سر موش سوری نر و ماده بالغ انتخاب و موشهای نر را به سه گروه کنترل و دو گروه تجربی تقسیم کرده و پس از ایجاد وابستگی گروههای تجربی به هروئین به طریقه درون صفاقی (50 میلی گرم/کیلوگرم) به گروههای تجربی I وII به ترتیب محلول همگن سرم فیزیولوژی، آبلیمو و هروئین را به میزان 5میلی گرم/کیلوگرم و 5 میلی گرم/میلی لیتر تزریق و تا 40 روز ادامه یافت. سپس خون 30 سر موش سوری نر جهت تعیین میزان تستوسترون مورد مطالعه قرارگرفت. پس از آمیزش باقیمانده موشهای نر و ماده باهم، درصد عقیمی محاسبه و تغییرات وزن بدن و بیضه و نسبت وزن بیضه به وزن بدن مشخص گردید. یافته ها: نتایج اندازه گیری مقدار تستوسترون سرم خون نشان داد که بین گروههای کنترل تفاوت معنی داری وجود ندارد ولی مقایسه تستوسترون سرم خون بین گروههای کنترل و تجربی تفاوت معنی داری را نشان داد (05/0p<). در بررسی میزان درصد باروری مشخص شد که بین گروههای کنترل تفاوت معنی داری وجود ندارد ولی بین گروههای کنترل و تجربی، تفاوت معنی دار می باشد (05/0p<). نتایج حاصل از مقایسه وزن بیضه و وزن بدن بین گروههای کنترل و تجربی معنی دار بود (05/0p<) ولی در مطالعه نسبت وزن بیضه به وزن بدن تفاوت معنی داری دیده نشد. نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که هروئین می تواند موجب کاهش تستوسترون و وزن بیضه و در نتیجه افزایش عقیمی گردد. بنابراین یکی از خطرات ناشی از مصرف اوپیوئیدها کاهش میزان باروری است.