بررسی فراوانی نانوساختار لایه سطحی و β-لاکتاماز در سویه های باسیلوس سرئوس

Abstract

سابقه و هدف: نانوساختار لایه سطحی ((S-layer خارجی ترین لایه پروتئینی در اغلب آرشی ها و باکتری ها است. لایه سطحی با مهار فاگوسیتوز، ممانعت از ورود برخی بیومولکول ها از جمله آنتی بیوتیک ها و اتصال به پروتئین های ماتریکس یکی از عوامل ویرولانس در باکتری ها محسوب می گردد. -βلاکتاماز آنزیم غیرفعال کننده آنتی بیوتیک های خانواده β-لاکتام است. با توجه به اهمیت آنتی-بیوتیک های این خانواده در درمان عفونت های باسیلوسی، انتشار سویه های باسیلوس سرئوس مولد نانوساختار لایه سطحی و β-لاکتاماز منجر به گسترش عفونت های بیمارستانی مقاوم دربرابر آنتی بیوتیک ها می گردد. روش بررسی: در این پژوهش بنیادی، 274 نمونه در سال های 1384تا 1386در بیمارستان فوق تخصصی الزهرا و دانشگاه اصفهان به طور تصادفی انتخاب و بررسی شدند. شناسایی باکتری ها بر اساس روش های میکروبیولوژیک نظیر رنگ آمیزی، تست های بیوشیمیایی، محیط های افتراقی و محیط اختصاصی باسیلوس سرئوس انجام گرفت. برای آماده سازی نمونه ها، از کشت 16 ساعته باکتری روی محیط TSA استفاده شد. پس از جداسازی پروتئین های سطحی، نمونه ها الکتروفورز شدند. ایجاد باند در ناحیه KDa 97 بیانگر وجود لایه سطحی در باسیلوس سرئوس می باشد. بررسی توان تولید β-لاکتاماز با روش اسیدومتریک انجام گرفت. یافته ها: از 274 نمونه، شیوع باسیلوس سرئوس 49/9 درصد، فراوانی نانوساختار لایه سطحی در باکتری های مورد بررسی20/46 درصد و فراوانی b-لاکتاماز در باسیلوس سرئوس های واجد نانوساختار لایه سطحی 100 درصد بود. نتیجه گیری: یافته ها موید انتشار قابل ملاحظه سویه های باسیلوس سرئوس مولد نانوساختار لایه سطحی و b-لاکتاماز در بیمارستان می باشد. پیشنهاد می شود با کنترل تراکم باکتری ها به خصوص در مکان هایی که تردد افراد زیاد است و باکتری ها به سرعت در آنجا انتشار می یابند ازجمله مراکز -بهداشتی درمانی- روند تولید سویه های مقام در برابر آنتی بیوتیک ها کنترل گردد.