بررسی رابطه رضامندی زناشویی و کیفیت زندگی با گرایش به وسواسی و مهارت زندگی دانشجویان متاهل دانشگاه پیام نور

Abstract

سابقه و هدف: عملکرد ضعیف خانواده و نیز وجود بیماری نظیر وسواسی می‌تواند تبعاتی چون طلاق و کیفیت زندگی پایین در پی داشته باشند. این پژوهش در پی دستیابی به این سوال بود که آیا بین متغیرهای رضامندی زناشویی و کیفیت زندگی با گرایش به وسواسی و مهارت زندگی دانشجویان رابطه وجود دارد یا نه؟ روش بررسی: روش پژوهش در تحقیق حاضر از نوع همبستگی بود که در آن 225 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شده بودند، بررسی شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های رضایت زناشویی اینریچ، وسواس فکری و عملی مادسلی، فرم کوتاه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و مهارت زندگی نظری استفاده شد. یافته‌ها: بین رضامندی زناشویی با کیفیت زندگی و مهارت زندگی همبستگی مثبت و با گرایش به وسواسی همبستگی منفی معنی-داری مشاهده شد. بین کیفیت زندگی با مهارت زندگی رابطه مثبت و با گرایش به وسواسی همبستگی منفی و معنی‌دار وجود داشت. بین گرایش به وسواسی و مهارت زندگی همبستگی منفی معنی‌داری مشاهده شد. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش هم-زمان نشان داد که مهارت زندگی و گرایش به وسواسی در دانشجویان، قوی‌ترین متغیرها برای پیش‌بینی رضامندی زناشویی و کیفیت زندگی می‌باشند. نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش برای افزایش میزان رضامندی زناشویی و کیفیت زندگی، زوجین بهتر است میزان مهارت‌های زندگی را در خودشان افزایش و میزان بیماری وسواسی را ازطریق تدابیر لازم کاهش دهند.